Knajpa dostępna tylko dla czarodziejów, prowadzona z pokolenia na pokolenie przez tutejszych magicznych kucharzy. To kameralna miejscówka z pysznym jedzeniem i ciepłą, domową atmosferą. W Meksyku ogromny nacisk kładzie się na rodzinę i więzy rodzinne, dlatego goście siedząc razem, przy jednym, długim stole i mogą spędzić razem czas przy posiłku. Izba ma wystrój bardzo prosty i tradycyjny, drewniane krzesła i stół, na którym ułożona jest kamionkowa zastawa.
Dania Główne: • Błotorilla - Swoją nazwę zawdzięcza temu, że z wyglądu przypomina trochę błotoryja. Po zawinięciu w ciemny placek danie rzeczywiście przybiera postać miniaturowej kory. Nadzienia mogą być najróżniejsze, jednak najbardziej lubianym jest po prostu mielone mięso z ostrymi przyprawami, papryką i kukurydzą. • Krem kukurydziany -Wydawać by się mogło, że to proste danie na bazie kukurydzy i aromatycznych przypraw. Ta zupa jest jednak wyjątkowa, ponieważ unoszą się nad nią złociste spirale przypominające kolby kukurydzy. Sekret tkwi w szczypcie mielonego języcznika dodawanej do każdej miski. Właściciel posiada bowiem swoją własną roślinę, dzięki czemu nie musi martwić się tym, jak bardzo jest rzadka. • Chili con carne - Z nazwy brzmi zupełnie jak mugolskie danie, ale dodaje się do niego mielone mięso kołgonków, dzięki czemu przybiera magicznego klimatu. Meksykanie wierzą, że jeśli zjedzą chili z tego zwierzęcia w trakcie nieurodzaju, ten zniknie i zapanuje szczęście. • Guacamole - Jest to sos przyrządzany na bazie awokado i soku z limonki, a także innych składników takich jak pomidory czy papryczki chili. Meksykańscy czarodzieje dodają również do niego samosterowalne śliwki, przez co jeśli ktoś spożyje zbyt dużo tego dania, może nim niekontrolowanie rzucać na boki, przez co będzie wpadał na swoich towarzyszy. Podawane z chrupiącymi przysmakami korsarza. • Quesadilla - Jest to danie z tortilli kukurydzianej podawane z roztopionym serem, w tym wypadku takim z mleka unilamy. Bardzo popularna jako przegryzka, sprzedawana też często na trybunach podczas meczów quidditcha czy innych meksykańskich sportów.
Desery: • Galletas de caipores - Ciasteczka te wzięły swoją nazwę od duszków Caipora, których kształt posiadają. Występują w dwóch wersjach – pomarańczowej z płatkami gorzkiej czekolady lub cytrynowej z prażonymi migdałami, które imitują ich futerko. Są niezwykle lubiane w tej restauracji i zazwyczaj dawane za darmo jako deser, jeśli ktoś dokona wielkiego zamówienia na inne dania. • Orzeźwiający sorbet - deser bardzo podobny do mugolskich lodów. Sekretna receptura z magicznych ziół i owoców sprawia, że lody smakują dla każdego tak, jak ma akurat ochotę i zmieniają język na wybrany kolor związany ze smakiem na 24h. • Czekoladowo - Karmelkowa Tarta z Chili - przypominająca mały sernik w delikatnym cieście, wytworzona z meksykańskiego kakao z dodatkiem kardamonu oraz hiacynta, polana sosem z gigantojęzycznych toffi.
Napoje: • Pobudzająca kawa z Guadalupe - popularny w tym kraju napój magiczny, którego smak podkreśla chili, odrobinka gorzkiego kakao oraz śluzu tutejszych ślimaków, o właściwościach rozweselających. • Fioletowa Agawa - herbata magiczna, podawana na zimno z kostkami lodu. Jej składnikami są sok z agawy, żeniszek meksykański, szczypta pyłku z rogu buhorożca. Ma piękny, fioletowo-zielony kolor i pływają w niej kwiatowe płatki. Ma silne właściwości chłodzące, jest w stanie przez 5 godzin od wypicia utrzymać nasze ciało w niższej temperaturze i zatrzymuje pocenie się. Nie powinno się z nią przesadzać! • Meksykański Gin - bardzo mocny trunek doprawiany owocami jałowca i wywarem z meksykańskiej odmiany skorpiona. Cierpki w smaku. Nie powoduje kaca! • Rum Kukurydziany - magiczny rum podawany tylko w meksyku, na bazie agawy, kaktusa oraz kukurydzy. Jest bardzo gęsty, ma złoto-zielony kolor. • Woda, soki.
@Nessa M. Lanceley zapewne nie spodziewała się, że podczas wakacyjnej wycieczki uda jej się zarobić trochę galeonów. Gdy pewnego wieczoru przechadzała się po magicznej części miasteczka usłyszała dochodzącą z magicznej restauracji kłótnie. Jak się okazało - w zespole, który miał tego dnia uprzyjemnić wieczór gościom restauracji, doszło do małego rozłamu. Chimeryczny pianista ze względu na za małą ilość uwagi skierowaną w jego stronę obraził się i zdecydował, że nie wystąpi. Wprawdzie zespół miał już doświadczenie ze znoszeniem jego fochów, jednak udobruchanie go to była kwestia kilku albo kilkunastu godzin, zaś grupa miała wystąpić już za pół godziny! Nessa spadła im wprost z nieba - gdy tylko dowiedzieli się, że umie grać na pianinie niemal na kolanach błagali ją o pomoc. Oczywiście trudno było im odmówić - Nessa była raczej odporna na wdzięki Latynosów, ale możliwość dorobienia i zdobycia doświadczenia muzycznego w innym kręgu kulturowym wydawała się niesamowitą okazją. Po błyskawicznej próbie, zespół zagrał kameralny koncert.
Rzuć kostką, żeby przekonać się co stało się dalej! 1,5 - zarówno goście, jak i członkowie zespołu są Tobą niezmiernie zachwyceni. Sprawdzasz się w swojej roli doskonale, więc oprócz umówionej kwoty otrzymujesz dodatkowe 25 galeonów napiwku i propozycję dalszej współpracy. Ta sytuacja nie mogła chyba ułożyć się lepiej! Odnotuj zysk w odpowiednim temacie! 2,3 - koncert idzie doskonale, jednak gdy tylko się kończy dochodzi do małej, gastronomicznej katastrofy. Okazuje się, że w restauracji skończyło się wino, a dostarczenie go zajmie zdecydowanie zbyt dużo czasu. W tej sytuacji nie pozostaje Ci nic innego jak pochwalić się tym, że oprócz umiejętności muzycznych biegle władasz transmutacją. Wykorzystujesz fakt, że restauracyjka ma całkiem spory zapas octu i z pomocą Acetum vini zamieniasz go w wino. Dzisiaj zdecydowanie robisz wszystko by uratować ten wieczór! Otrzymujesz 1 punkt z transmutacji, o który upomnij się w odpowiednim temacie! Pamiętaj jednak, że jeszcze cenniejsza od zdobytej wiedzy jest dozgonna wdzięczność właścicieli. 4,6 - koncert idzie dobrze, ale bez zbędnych fajerwerków. Mimo wszystko wyciągasz z tej sytuacji korzyści - między nutami swojego poprzednika odnajdujesz fałszywe pióro. Nikt nie będzie miał Ci za złe, jeśli je sobie przywłaszczysz. Upomnij się o nie w odpowiednim temacie!
Popołudniowy spacer nie zwiastował niczego niezwykłego. Wręcz przeciwnie — miasteczko jak zawsze było pełne i kolorowe, a ona lustrowała wzrokiem stare kamieniczki, delektując się swoim owocowym koktajlem. To była jedna z tych drobnych rzeczy, za którymi będzie tęskniła najbardziej, kiedy już wrócą do deszczowej i mało owocowej Wielkiej Brytanii. Oglądała wystawę jednego ze sklepików, kiedy jej uszu dobiegła kłótnia. Z czystej ciekawości zajrzała do kanapki, dostrzegając dyskutującą kapele, która widocznie miała problem ze swoim pianistą. Tyle przynajmniej zdążyła wywnioskować po dyskusji delikwenta, a następnie po opuszczeniu przez niego sali z trzaśnięciem drzwi. Nie rozumiała takiego zachowania, bo jak można zostawić swój zespół w takiej sytuacji, bez koła ratunkowego i zaraz przed występem? Nessa nie potrafiłaby tak postąpić, miałaby zbyt duże wyrzuty sumienia i ten nieprzyjemny uścisk złamanej obietnicy czy też niewykonanego obowiązku. Westchnęła cicho, pytającą łamanym hiszpańskim czy ktoś mówi po angielsku. Na szczęście okazało się, że gitarzysta był rok na wymianie i posługiwał się nim płynnie, to też wspomniała, że ona potrafi grać i chętnie im pomoże. Gorący Latynos od perkusji miał z tym niewiele wspólnego, chociaż jego wdzięczny uśmiech należał do uroczych. Ruda była ciekawa muzyki tego kraju i z przyjemnością wykorzysta okazję do zdobycia nowego doświadczenia i nauki. Może będą w stanie pokazać jej jakieś sztuczki, których jeszcze nie znała? Uśmiechnęła się, kiwnęła głową i poprosiła o nuty, aby się im chociaż chwilę przed występem przyjrzeć. To były inne melodie od tych, które znała i sporo wysiłku sprawiało jej poprawne granie zwariowanych dźwięków. Na szczęście brzmiała czysto, chociaż nie mogła do końca oddać występowi serca, do tego potrzebowałaby znacznie dłuższego ćwiczenia. Czasu jednak nie było, więc trzeba było improwizować. Na szczęście Lance była z fortepianem obyta, a w ostatecznym rozrachunku i goście i zespół wyglądali na zadowolonych. Podziwiała zaangażowanie muzyków, którzy z taką łatwością i nonszalanckim uśmiechem grali tak skomplikowane dźwięki, zupełnie jakby była to najprostsza na świecie piosenka. Ciężko było jej utrzymać wzrok na nutach i na klawiszach, gdy melodyjny głos wokalisty, a także zaczepki w stronę widowni, ciągle odwracały jej uwagę. Gdy skończyli, porozmawiała z nimi jeszcze chwilę, wymieniając się doświadczeniami i wskazówkami, aby ostatecznie odebrać zapłatę i zapytać, czy może zostawić sobie nuty — czy mogą zrobić jej kopię. Zespół jednak stwierdził, aby je sobie zatrzymała. Razem z nimi trafił do torebki pewien przedmiot, o którym chyba wszyscy zapominieli — eleganckie pióro, które jak się później okazało, miało specjalne właściwości. Podziękowała, pożegnała się i wyszła, zamykając za sobą drzwi. Skierowała się w stronę centrum miasteczka, mając ochotę coś przekąsić po dobrze wykonanej pracy. Cieszyła ją możliwość zagrania czegoś w stylu Meksykańskim, nawet jak poszło jej odrobinę drętwo. Piosenki te miały jednak w sobie jakąś magię, która do końca zostawiła jej na ustach uśmiech.
:: 
