Przyszłam na plażę przed czasem w bardzo dobrym humorze, właściwie nie pamiętałam kiedy ostatnio miałam tak świetny nastrój. Nie liczyłam na żadne wielkie prezenty, w sumie to nie liczyłam na nic innego oprócz dobrej zabawy i naprawdę miałam nadzieję, że taka będzie. Zapatrzyłam się chwilę na morskie fale, a po kilku minutach takiego rozmarzenia zrzuciłam z siebie plecak, w którym miałam kilka butelek ognistej. Nie zależało mi na nie wiadomo jak wielkiej imprezie, raczej kameralnie, przy ognisku, po drineczku i to tyle.
Słońce już powoli chyliło się ku zachodowi, a z mojej twarzy nie schodził uśmiech. Lubiłam urodziny to był taki mój dzień.
Doszłam do wniosku, że mogłabym już rozpalić ognisko. Wyciągnęłam więc różdżkę w kierunku ułożonego już drewna.
- Incendio. – rzuciłam
To co się potem stało, było najdziwniejszą rzeczą jaka mnie spotkała. Może i nie byłam nie wiadomo jakim orłem z zaklęć, ale nie sądziłam, że pomyliłam zwykłe zaklęcie podpalające. W każdym razie, zamiast pięknych i czerwonych płomieni, miałam przed sobą zlodowaciałe drewno. Przepraszam bardzo: co? Zaczęłam wątpić w swoje umiejętności, chociaż domyślałam się, że to wina tych całych problemów z magią, w każdym razie miałam taką nadzieję. No ale to przecież było najzwyklejsze zaklęcie na świecie. Postanowiłam już nie brać się za czary i poczekać chociażby na Lysnadra, który był o niebo lepszy ode mnie w te klocki. Zerknęłam jeszcze raz na lód pod moimi stopami i aż zadrżałam.
Było w gruncie rzeczy gorąco. Nie byłam ubrana elegancko, w ogóle to co miałam na sobie nie przypominało eleganckiego stroju. Organizowałam imprezę na plaży, co zaznaczyłam w zaproszeniach, więc miałam nadzieję, że nikt nie wpadnie na genialny pomysł ubrania garnituru czy czegoś w tym rodzaju. Sama ubrałam najzwyklejszy kostium kąpielowy i na to zarzuciłam trochę zbyt dużą bluzę. Wieczory bywają chłodne, chociaż miałam nadzieję, że będzie ciepło. To w końcu moje pierwsze urodziny w Grecji!

Wyjątkowo wyjście na imprezę nie było winą Leo - tym razem nie wpadł przypadkiem w sam środek zabawy, tylko dostał śliczne zaproszenie. Z racji tego, że i tak planował przejść się do Pianki i uściskać ją na urodzinki, uznał spotkanie na plaży za idealną okazję. Tylko właśnie, tutaj trzeba zaznaczyć, że Gryfon nie robił nic spontanicznie, nie. Doskonale pamiętał o pierwszym września.
- Merlinie, to najgorszy pomysł na prezent - mruknął do @Ezra T. Clarke, gdy zmierzali w umówione miejsce. Spoglądał na radosnego szczeniaka plączącego im się pod nogami i zupełnie nie wyobrażał sobie momentu, w którym wręczy smycz Biance. Cholera jasna, nie przemyślał tego, że za bardzo kochał zwierzaki... Może jeszcze się wycofać?
Ostatecznie jednak dotarli na plażę i jeszcze byli pierwsi, więc Leo nawet nie miał czasu na zastanawianie się i walczenie z wątpliwościami. Trzeba było przejść do rzeczy. Podniósł suczkę i dziarskim krokiem podszedł do solenizantki. Uśmiechnął się przy tym promiennie.
- WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO! - Tu wykonał bliżej nieokreślony gest, chcąc przytulić dziewczynę, ale nie było to zbyt wygodne ze względu na szczeniaka, tak więc zrezygnował. Zerknął znacząco na Zakrzewski, a potem na malucha. - Zaraz cię uściskam, ale najpierw no. Prezenty. Wiem, że kochasz zwierzaki, mój znajomy akurat dorobił się młodych, więc... - Pogłaskał czule bezimienne maleństwo. - Przygarniesz, nie?
Szczerze mówiąc, to odmowa całkiem by go ucieszyła. Kiedy szedł na świstoklik do Londynu, załatwiał wszystko z mugolskim kumplem i wracał, zdążył już przywiązać się do tego "prezentu". No i jeśli Bianca nagle z tajemniczych powodów odmówi, to Leo przecież psinę przygarnie, nie? Inna sprawa, że ta słodkość idealnie pasowała do Gryfonki.
- Czy to zamrożone ognisko? - Zagadnął z zaciekawieniem, spoglądając na drewno pokryte lodem. Jakaś nowa moda imprezowa, o której nie wiedział?

Lyseł jak to Lyseł zebrał się w ostatniej chwili - trudno powiedzieć czy to dlatego, że korzystał z ostatnich dni wakacji czy może raczej z powodu swojej niesamowitej skłonności do spóźniania się. Trochę lipa, dobrze, że w przypadku prezentu się nie spóźniłem.
Gdy pojawiłem się na miejscu nie byłoby jeszcze niemal nikogo oprócz @Bianca Zakrzewski i @Leonardo O. Vin-Eurico z chłopakiem oraz... kundlem. No może nie kundlem, to w gruncie rzeczy był ładny piesek. Nie przywitałem się zbyt miło z chłopakami, bo żartując sobie z nich udałem zirytowanego:
- Chcecie mi toto wepchnąć do chaty? - zapytałem udając gniew by po chwili wybuchnąć śmiechem. Średnio odpowiadała mi obecność psa w naszym domu, jednakże skoro Bianca sobie tego życzyła nie zamierzałem protestować. Byleby tylko nie sikał mi do łóżka.
Postawiłem na ziemi skrzynkę z kremowym piwem, po czym podszedłem do siostry i uściskałem ją.
- Wszystkiego najlepszego maleńka - szepnąłem do ucha ściskając tę kochaną, najważniejszą dla mnie istotę. Nie mogłem uwierzyć, że ma już dziewiętnaście lat!
Podałem jej pięknie zapakowany prezent (zwilowałem jakąś dziewczynę, żeby to dla mnie zrobiła), w którym znajdowałam się elegancki zestaw magicznych pędzli oraz butelka skrzaciego wina.