- I słusznie - potwierdził Ezra, czując się usatysfakcjonowany, że chłopak zaakceptował nadane mu przezwisko. Wielu ludziom jednak nie przypadały do gustu pomysły Ezry. Nie, żeby go to kiedykolwiek go to powstrzymało, ale to mimo wszystko dobra zmiana.
Clarke przeniósł wzrok ponownie na rysunek, orientując się, że Theo szkicował jakąś osobę, ale nie rozpoznając w niej konkretnych rysów. Rysunek dopiero powstawał i jako nie-artysta Ezra nie zauważał tego, co widział już Theo. Im dłużej jednak się wpatrywał, tym więcej podobieństw się pojawiało. Ezra nic na ten temat jednak nie powiedział, stwierdzając jednak, że było to niezwykle pochlebiające.
Ezra tak naprawdę już wstał, otrzepywał sobie spodnie z kamyków i pyłu i jedną nogą już zszedł ze stopnia, kiedy zatrzymał go głos Theo. Że niby co? Przeraziła go? Co za bzdura!
- Nie przeraziło! Po prostu tego nie lubię.
Mimo swoich słów opadł ponownie obok Theo, kiedy ten zaczął nawijać o hipnozie i cierpliwości. w jakiś tajemniczy sposób chłopak mówił to tak, że Ezra po prostu mu wierzył. Nie było to w żaden sposób obciążające. Ezra powoli pokiwał głową, rozumiejąc jego punkt widzenia. Nie można mu było zarzucić braku cierpliwości, bo w codzienności nie miał z tym problemu. Chodziło tylko o to, że musiał dostrzegać jeszcze sens w danej czynności... A z tym było już trochę gorzej.
- Nauka najlepszej umiejętności o jakiej słyszałem opiera się na moim znienawidzonym przedmiocie. To trochę ironiczne - zaśmiał się, odchylając głowę do góry i przez chwilę patrząc w niebo. Po kilku sekundach spojrzał na chłopaka z żartobliwym błyskiem w oku. - Zgoda, o ile nie będziesz gadał o otwieraniu trzeciego oka i tak dalej. Ale o konstelacjach mógłbyś mi coś opowiedzieć
I kiedy podejmował tę decyzję, nie przypuszczał, że cała noc spędzona na rozmowie z Theo i jak zakładał nudnym i monotonnym oglądaniu gwiazd, może upłynąć tak szybko.

ztx2