Nie miała pojęcia co ze sobą zrobić. Praktycznie nikogo tutaj nie znała. A Valerian mówił jej: postaraj się o znajomych. Ale niby po co? Sama równie dobrze dawała sobie radę. Założywszy bikini udała się w miejsce o którym wszyscy mówili, a mianowicie nad rafę. Umiała pływać i znała odpowiednie zaklęcie na oddychanie pod wodą więc nie widziała przeciwwskazań aby tam się udać. Tym bardziej, że mogła spotkać i poobserwować morską faunę.
Stając nad samym brzegiem wody spojrzała w jej toń. Nie wydawała się przerażająca. Wręcz przeciwnie, zachęcała swoim kolorem i przeźroczystością do wejścia w jej toń. Można było nawet zauważyć małe rybki pływające przy samym brzegu. Nie mogły być zwyczajne, gdyż co jakiś czas zmieniały kolor swoich łusek. Były jak żywe tęcze pływające w oceanie. Żywe tęcze? Naprawdę musiało jej słońce przygrzać skoro nie potrafiła znaleźć innego określenia dla tak zjawiskowego stworzenia.
Nie czekając dłużej skierowała różdżkę w swoją stronę.
- Aquo respiro. - i nie czekając na rozpoczęcie działa przez zaklęcie wskoczyła do wody mając nadzieję na orzeźwienie. Owszem, od razu je poczuła. Woda nie była przeraźliwie zimna ale również nie była ciepła. Taka... W sam raz.
Od razu otworzyła oczy i manewrując dłońmi w wodzie rozejrzała się dookoła. Takiej palety barw nie widziała jeszcze nigdzie, a w niejednym miejscu była. W tym momencie zaczynała dziękować bratu za to, że wypchnął ją z domu. Niby tylko pod pretekstem aby dobrze się bawiła i wreszcie poznała kogoś ale ona znała prawdę. Nie chodziło tutaj o nią, a o imprezy które mógł organizować pod nieobecność rodziców.
Przez chwileczkę nawet wydawało się jej, że widziała Druzgotka, jednak nie przywiązywała do tego zbyt dużej wagi gdyż zaklęcie które rzuciła przestało działać. Nawet nie zauważyła kiedy, ale w momencie, gdy tylko chciała nabrać powietrza to zamiast niego do jej płuc dostała się woda. Spanikowana próbowała wydostać się na powierzchnię jednak jedna z jej nóg zahaczyła się o jakąś roślinę i za nic nie mogła jej uwolnić. Ostatkiem sił wypuściła powietrze zamykając oczy i czując jak ogarnia ją ciemność.

kostka: 3

Napisałam coś @Victor O. I. Dear :)

Dear nie mógł doczekać się wakacji, które miał spędzić w Grecji razem z innymi. Normalnie odlot, że szkoła organizowała takie zajefajne rzeczy. Właśnie a co do szkoły... Niech nigdy nie wraca! Wakacje trwajcie wieeecznie! Niestety pobyt na wyspach powolutku mijał i mijał. Czas zapierniczał, jak oszalały. Normalnie płakać się chciało, ale nie Victorowi. Jeszcze nie. Dlatego cały swój wolny czas pożytkował na wszystko, co się tylko dało na tej wyspie robić. Dzisiaj miał zamiar odwiedzić podwodną rafę i miał nadzieje spotkać tam kogoś. Obojętnie kogo, najlepiej suuuper laskę! Chociaż zapewne super laski wolały się wylegiwać na słońcu. Ech, żadnej z nimi frajdy. Dziewczyny są takie nuuudne!
Zaraz to zmienił zdanie, kiedy zobaczył stojącą na brzegu gryffonkę, która niespodziewanie znikła pod taflą wody.
- Szybka jest. - Mruknął do siebie i w swoich super kąpielówkach podszedł do brzegu, zastanawiając się jakie to było zaklęcie, aczkolwiek nie musiał sobie przypominać bo wystarczyło poprosić, a zaraz to dostawało się zaklęciem Ihtys.
Wskoczył do wody. Tak sobie zaczął pływać, aż wśród pokrywających dno roślin odnalazł syreni naszyjnik. Ekstra! Pomyślał sobie i płynął dalej, aż w końcu zobaczył Berenice - tą samą dziewczynę, która wskoczyła do wody kilka chwil przed nim. Najwyraźniej coś było nie tak. Dear nie czekając chwili dłużej rzucił się jej na pomoc. Podpłynął do Cairndow, łapiąc za rękę. Niestety gryffonka tkwiła w miejscu. Spojrzał w dół i zobaczył, że jej noga zawiązała się w... jakiś chwast (dla Victora wszystkie rośliny były chwastami). Uwolnił jej nogę i jedną ręką objął w pasie, ciągnąc Berenice ku górzę.
Ułożył ją na brzegu i zaczął gorączkowo się zastanawiać nad kursem pierwszej pomocy.
- Cholera! Cholera! - Uklęknął obok dziewczyny wyprostowane ramiona ustawił prostopadle do mostka i zaczął uciskać klatkę piersiową. - No to chyba tak to się robi. Jedne, dwa... Boże, a może jakieś zaklęcie? - Nic z tego nie pamiętał. - Dobra jakoś to będzie. Siedem, osiem... dziesięć. - Zastanawiał się, jak on przejdzie do oddechu ratowniczego. Od razu tak się całować? Bez kolacji? Bez porządnej randki? - No dalej, nie umieraj mi tu. Co to za zasrane wakacje. A trzeba było zostać w domu.

kostka: 4

Utonięcie. Ten rodzaj śmierci otoczony jest swego rodzaju romantycznym nimbem, ponieważ niezliczone bohaterki literackie właśnie w ten sposób odbierały sobie życie. W rzeczywistości uduszenie się w wodzie nie jest ani romantyczne, ani bezbolesne, choć możne być zaskakująco szybkie. Niejednokrotnie czytała mugolskie romanse, gdzie bohaterki podejmowały się tego. Sposób w jaki autor opisywał ten "cudowny stan" wydawał się prosty i łatwy. Bo niby co może się stać? No poza śmiercią... Szybkość topienia się zależny od kilku czynników, w tym zdolności pływackich i temperatury. Berenice może i nie byłą wyśmienitą pływaczką ale pływać umiała, a co do wody... Była... Nie była ani zimna ani za ciepła. Taka w sam raz. Więc jakie było prawdopodobieństwo, że zacznie się topić? Nikłe. A jednak. Roślina bardzo podobna do diabelskich sideł uwięziła Berke owijając wokół jej kostki swoje ostre liście.
Płuca płonęły. Dosłownie. Chciała aby to ustało i tak się stało. Powieki się zamknęły, a oddech zamarł. Nie czuła już nic. Była wolna i co najważniejsze... Nie czuła już bólu. Tego paraliżującego, palącego żywym ogniem bólu w klatce piersiowej. Nawet nie przeszkadzało jej, że zimno zaczęło ogarniać jej ciało. Wolność. Do momentu. Mocne uderzenie niczym w dzwon kościelny wbiło się w jej świadomość. Krzyczała aby przestało. Aby się uspokoiło jednak nic to nie dawało. Każde kolejne uderzenie było coraz mocniejsze. I to odliczanie... Czy ktoś właśnie liczył jej ostatnie sekundy? W pewnym momencie nawet zaczęła odczuwać ból w klatce piersiowej. Nie wytrzymała. Kilka łez poleciało z jej oczu, a ona zaczęła kaszleć. Woda zalegająca w jej płucach zaczęła się wylewać z każdym kolejnym kaszlnięciem. Ból wrócił. I nie tylko w klatce piersiowej, a również w gardle. Otworzyła oczy. Czuła jakby trwało to godziny, wieki, a tak naprawdę trwało niecałe piętnaście sekund. Słońce uderzyło w nią niczym światło wydobywające się z różdżki przy użyciu zaklęcia Lumos Maxima. Zabolało, zapiekło. Po chwili znów spróbowała je otworzyć tym razem wolniej chcąc je przyzwyczaić. Co ona robiła na brzegu? Przecież pływała... Po woli rozejrzała się wokół siebie i natrafiła na młodego chłopaka. Nie, widziała go parę razy na zajęciach. I bardzo możliwe, że był w jej wieku. Chwilę się mu przyglądała zastanawiając się jak się on tutaj znalazł.
- Jak? ... C... co się... stało? - mówiła po woli gdyż gardło w dalszym ciągu ją paliło. Każde słowo sprawiało jej ból. Próbowała się podnieść jednak ból w kostce jej to uniemożliwił. Spojrzała w tamtą stronę i zauważyła kilka sino fioletowych pręg. Skąd się one wzięły?

Victor myślał, że i on zaraz umrze. Przecież, jak on biedny nie uratuje tej dziewczyny to będzie tragedia. W tym odliczaniu, z każdą chwilą i sekundą, kończyły się jego beztroskie wakacje. Jak nie uratuje tej dziewczyny to chyba sam się utopie. Już miał się nachylać i robić sztuczne oddychanie, ale gryffonka zaczęła kasłać wodą. No cóż trochę szkoda. Nie doszedł do najfajniejszego momentu, aczkolwiek w obecnej chwili niemal chciał skakać z radości, że dziewczyna odzyskała przytomność.
- Matko kochana... Jaka ulga. - Normalnie kamień spadł mu z serca. W życiu nie doświadczył takiego napięcia, jak przed kilka sekundami, w których ważyły się losy całego świata, a właściwie losy Berenice. Przyglądał się jej. Kojarzył tą twarz ze szkoły. Tylko nie miał pojęcia, jak się nazywała. Zresztą miał problemy z przyswojeniem, imion, dat czy miejsc. Dlatego zbytnio nie zwracał na to uwagi.
- No właśnie, co się stało...? Jakim cudem zaczęłaś się topić. - Wskoczyła do wody bez zaklęcia? Ale przecież widział, jak dziewczyna czaruje. Może czar się nie udał? Dlatego Victor wolał zdać się na profesjonalistów. Nie bawił się zaklęciami, jeśli wiedział że ciulowo mu pójdą. Tak w ogóle to pewnie by się pobawił, ale zapomniał formułki.
- Chyba powinienem zabrać cię do jakiegoś lekarza, czy coś. - Zaczął się rozglądać. - O, może ten ratownik nam pomoże. - Spojrzał na jakiegoś mężczyznę, ubranego w odpowiedni strój. Usiadł obok Cairndow. Dziewczyna próbowała się podnieść, ale niespodziewanie zrezygnowała. Przeniósł wzrok na kostkę gryffonki. - Zaplątałaś się w jakiś chwast. - Odpowiedział na nie zadane pytanie.

Jakim cudem...? Co? Czyli, że się topiła? To by wszystko wyjaśniało. Wzięła ostrożnie więcej powietrza do płuc jednak w dalszym ciągu paliły. Uczucie było nie do zniesienia i z pomocą różdżki mogłaby się uleczyć jednak wolała nie ryzykować. Już raz ją zawiodła przy zaklęciu. Gdyby nie chłopak już dawno nie byłoby jej na tym świecie. I prawdę powiedziawszy wolała o tym nie myśleć w tym momencie. Spojrzała na niego starając się przypomnieć sobie wszystkie szczegóły z ostatnich kilku minut.
- Pływałam. Obserwowałam zwierzęta jak i faunę wodną. Ból w kostce powstrzymał mnie przed dalszą drogą, a byłam kilka metrów pod powierzchnią. Wystraszyłam się. W dodatku zaklęcie które rzuciłam nie zadziałało tak jak powinno. - no właśnie, czemu nie zadziałało? - Próbowałam się wydostać i szarpałam z... - zmrużyła oczy starając się przypomnieć sobie nazwę rośliny. Wiedziała, że wywodzi się z tej samej grupy co diabelskie sidła jednak za nic nie pamiętała nazwy. Zrezygnowana pokręciła głową. - Nie pamiętam jej nazwy ale działa jak diabelskie sidła. Łapie i nie puszcza. Nie widziałam jej. A nawet jeśli bym ją zauważyła i znalazła się w dokładnie takiej samej sytuacji to z poprawnie rzuconym zaklęciem .... - złapała się za klatkę piersiową, gdyż pieczenie stawało się coraz silniejsze. Zrobiła kilka wdechów i wydechów i wróciła do rozmówcy. - Nie ważne. Zaklęcie zawiodło. to najważniejsze w tej chwili. Bo nie powinno. - przecież poprawnie rzuciła formułkę. Nigdy wcześniej nie miała z nim problemów biorąc pod uwagę jak wiele razy je rzucała. - Napiłam się wody i... I coraz więcej jej wpływało do moich płuc, a ja nie ... Nie mogłam wypłynąć. - na samą myśl o tym na jej ciele pojawiła się gęsia skórka. Dopiero teraz zaczęło do niej docierać w jakim niebezpieczeństwie była i co mogło być tego konsekwencją. - Nie trzeba. Już wszystko dobrze. Muszę tylko chwilę posiedzieć. - uśmiechnęła się w stronę chłopaka z wdzięcznością. Chyba w takiej sytuacji powinna zaprosić go na kawę czy jakiś obiad w ramach podziękowania. Będzie musiała to rozważyć na poważnie. - Bardzo Ci za to dziękuję. Gdyby nie ty... Wolę nawet nie myśleć co by się stało. - delikatnie objęła zranioną kostkę palcami i zbadała czy aby kość nie jest złamamana.

Matko pierwszy raz chyba ratował topielca. Nie no na pewno! Przecież by pamiętał coś takiego. Zresztą zabawa w bohatera nie była fajna. Jakiego on się strachu najadł! Należy unikać gryffonek! Chociaż tego na razie nie wiedział, że ta o to pana leżąca przy nim należy do domu Godryka Gryffindora, ale jeśli już się dowie to ograniczy spotkania z tymi kobietami.
On nie musiał sobie niczego przypominać, mimo że miał jakieś tam problemy z zapamiętaniem dat czy chociażby imion, ale inne rzeczy pamiętał dosyć szczegółowo. Sam nie wiedział czy powinien z tego się cieszyć. Oby nie śniło mu się to po nocach. Tonięcie. Ratowanie kogoś od tonięcia. Dwie różne rzeczy, które dawały do myślenia i wywoływały we wrażliwych umysłach, jakąś traumę, każda inna na swój sposób.
No tak, jak sobie nie zdążyłem po obserwować zwierząt, jak i fauny. Ale za to mogłem oglądać tonące dziewczyny. Boże... Niby nie widać było po Victorze, jakiegoś zdenerwowania to wciąż nie wierzył co właśnie się mu przytrafiło.
- Na pewno? - Obserwował z niepokojem Berenice, jakby obawiał się, że zaraz mu zejdzie z tego świata. Pfffuuu Vikuś wypluj to słowo! Patrzył, na jej kostkę, chcąc przypomnieć sobie jakieś uzdrawiające zaklęcia. Tylko, że Dear nie był w tym dobry. A teraz w ogóle wszystkie czary uleciały mu z głowy.
- Eeemmm. Wybacz nie jestem dobry w tych uzdrawiających zaklęciach. - Taa. No nie jest bo nic nie pamięta. Victor, weź się w garść. Stary!
- Naprawdę nie musisz dziękować. To normalne, że ci pomogłem. Zrobiłabyś na moim miejscu to samo. - Podrapał się z tyłu głowy, nieco zakłopotany, uśmiechając się jak zwykle tak ładnie i uroczo.

Gdzie ona położyła swoją różdżkę?! Przecież sama mogła bez problemu wyleczyć... Nie, nie mogła. Nie myślała jeszcze trzeźwo i w dodatku miała problemy, małe bo małe już ale jednak, z oddychaniem. Jeszcze źle by wypowiedziała jakąś literę i kaplica. Więc zrezygnowała z jej szukania. Później najwyżej, jak już wstanie, zabierze ją ze sobą wpierw ją lokalizując.
Wiecie co było najzabawniejsze? Dziewczyna cały czas myślała o... WODZIE! Ale nie takiej w której można się pokąpać lecz o takiej którą mogła by wypić. Gardło ją bolało ale równocześnie usychało z pragnienia co było kompletną ironią biorąc pod uwagę ile wody wpłynęło do jej płuc właśnie przez nie. Pytanie chłopaka zakłóciło skutecznie myśli o wodzie.
- Tak, na pewno. - uśmiechnęła się słabo. Nic więcej do szczęścia nie było jej trzeba za wyjątkiem małego odpoczynku. I wody. Cholera! Znów ta woda. Myśl Berka, jak można zakłócić takie myśli? Eeee....
- Co? - wyrwana z rozmyślań nie wiedziała z początku o co chodzi chłopakowi. Dopiero gdy zobaczyła gdzie jego wzrok jest skierowany zaczęła łapać fakty. - A, to. To nic. Już prawie nie boli, a jak dojdę do siebie to sama to uleczę. Nie musisz się tym przejmować. To tylko małe zadrapanie. - cholernie bolesne małe zadrapanie, jednak to już dodała w myślach, a na usta przywdziała jeden ze swoich uśmiechów mówiących Spoko, to nic takiego. Przecież nie boli. Odetchnęła kilka razy. Musiała koniecznie zmienić temat aby chłopak nie wpadł na jeszcze inne pomysły, a co gorsza nie chciał jej zaprowadzać do ośrodka. Wolała nie pokazywać się nikomu w takim stanie chociaż coś czuła, że każdy nauczyciel jak i opiekun będą wiedzieli o tym zajściu.
- Pięknie tu, prawda? Byłam w wielu miejscach na świecie ale to jest jak z bajki. - nie mogła powstrzymać swojego zachwytu nad tym miejscem. Grecja potrafiła być naprawdę piękna jeśli się nie traciło życia.

Mousseau postanowił popływać. Kochał wodę bo caaałe swoje życie w niej spędził, dlatego też postanowił ponownie wpaść w miejsce, które zwało się podwodną rafą. Zwiedzanie podwodnego świata naprawdę należało do jednych z lepszych zajęć na wyspach, kiedy nie miałeś co robić i się nudziłeś. Tak było z Curtisem poza tym chciał się ochłodzić. Greckie upały, ani na chwile nie oszczędzały nikogo. W niebiesko-zielonych kąpielówkach wskoczył do wody, będąc pod wpływem zaklęcia Ihtys.
Płynął, rozglądając się i obserwując co i róż dziwne rośliny czy rybki. Wszystko go ciekawiło. Kiedyś w dzieciństwie chciał być syrenem, a nie to chyba się nazywa trytonem. Syreną płci męskiej. Nie znał się za dobrze na ONMS. I dlatego też, jak tak płynął nie wiedział, że natrafił na stado hipokampusów, ale podobały mu się. Nie wyglądały groźnie, więc postanowił przyjrzeć się im bliżej. Niestety te koniu podobne stworzenia przestraszyły się na jego widok i uciekły. Nie miał szczęścia, aczkolwiek ma czym się chwalić. Tylko musi zobaczyć w podręczniku od ONMS, jak te zwierzęta się nazywają.

Kostka: 6 i  1 (nieparzysta)

Anastasia jakoś nigdy nie była wielką fanką wody, a nawet wręcz przeciwnie. Wanna czy też basen są naprawdę spoko, bo jednak to odgrodzony, bezpieczny teraz, tak samo, jak i niewielkie jezioro. To jednak morze i ocean zawsze napawało ją niepokojem, bo takiego ogromu wody nie da się w żaden sposób opanować, gdyby coś było nie tak. A pomimo tym obaw dziewczyna postanowiła wybrać się na krótkie nurkowanie i przełamać swoje drobne lęki. Co prawda, gdy było na nią rzucane zaklęcie, to jeszcze zastanawiała się nad wycofaniem, no ale gdy już cała była zamoczona w wodzie, to nie było żadnej możliwości odwrotu. No nic, przemknęło jej przez myśl, przecież jakby co, to niedaleko pływają inni, ktoś na pewno zareaguje, jakby były jakieś kłopoty.
Po takich próbach uspokojenia się odpłynęła nieco dalej, żeby faktycznie móc skorzystać z przyjemności nurkowania i zobaczyć, jak to wszystko wygląda pod wodą. I gdyby była na powierzchni, to na bank dookoła dałoby się usłyszeć jej głośne "wow!", kiedy to mijała kolejne, piękne okazy, które widziała pierwszy raz na oczy.
Akurat podpłynęła nieco bliżej rafy, dostrzegając kilka świecących monet, jak się okazało, aż dziesięć galeonów! To się nazywa mieć farta, uśmiechnęła się szeroko, energicznie płynąc w górę i z tego wszystkiego nie zauważyła, że akurat wpadła na chłopaka, który również na coś się zapatrzył, więc nie mógł odpowiednio szybko zareagować i się odsunąć. Przełożyła swoje znalezisko do lewej ręki, prawą wystawiając w jego stronę, żeby się przywitać. Co prawda, nie mają jak się sobie przedstawić, to chociaż taką formą uprzejmości mogą się wymienić.

Kostka: 2~

Nie mógł wyjść z podziwu, że miał takiego farta i spotkał te konio podobne stworzenia. Płynął i rozmyślał tak nad tym wydarzeniem dnia, że nie zauważył dziewczyny, z którą chwile później się zderzył. Chciał powiedzieć przepraszam, ale w wodzie wyglądałoby to co najmniej komicznie. Uśmiechnął się do Lee i uścisnął jej dłoń. Uniósł głowę do góry i znacząco pokiwał głową, żeby wypłynęli na powierzchnie. Na górze mogliby normalnie pogadać.
Obserwując tak dziewczynę w kolorowych włosach, miał wrażenie, że gdzieś ją widział. Zresztą z pewnością nie wyglądała na Greczynkę, a Azjatkę. Bardzo ładną i na bank młodszą od niego. W ogóle, jak one to robiły? Te Japonki, Koreanki czy Chinki, zawsze wyglądały jakoś młodo, albo mu się tylko wydawało.

Długo sobie nie pogadali, ale wymienili kilka zdań i każdy poszedł w swoją stronę, bogaty o nową znajomość.

[z/t]