Witaj! Jak Twoje zdrowie? Mnie złapał tylko katar, juz piję herbatę. Niesamowite, ze taki list w ogóle piszę! Czuje ekscytacje i ogromna ciekawość. Mam nadzieje, ze u Ciebie wszystko dobrze? U mnie na pewno, cieszę się z każdego dnia, mimo, że to zima.
Witaj. Na wstępie chciałbym Ci zadać jedno pytanie. Jakim kwiatem jesteś? Perunowym może?. Cóż mogę ci przekazać? Że zima w pełni? Że za oknem szaro, buro i ponuro? No cóż, zazdroszczę ci herbatki. Sam dziś zadowalam się cydrem, który swym jabłkowym aromatem (notabene uzyskanym za pomocą chemikaliów) przypomina mi o nadchodzącym, beztroskim czasie wiosny i lata. Również cieszę się na nadchodzące dni, liczę że przyniosą dużo ciekawych rozstrzygnięć i możliwości
Już spieszę z wyjaśnieniem, na wstępie dziękując jeszcze za odpowiedź. Mówią, że znaczy oczarowanie, tajemną, słodką miłość. Jaśmin cudownie pachnie, jeśli dobrze zmiesza się z odpowiednim perfumem. Napar z niego ma właściwości oczyszczające. Myślę sobie, ze bardzo mi pasuje. Cieszę się, ze i Ty Moj drogi Poszukiwaczu nie siedzisz bez trunku, chociaż nie bardzo swoją herbatę trunkiem moge nazwać, ale dodatek rumu na zdrowie chyba zmienia postać rzeczy.
Właśnie wyglądam za okno, gdy do Ciebie piszę. Na horyzoncie wiosna, choć jeszcze daleko, oczami wyobraźni widzę jak zmierza w tę stronę.
Opowiedz mi o swojej pasji, proszę ,o tym co sprawia, że chętniej wstajesz rano, by zacząć nowy dzień.
Na wstępie chciałbym poprosić cię o wybaczenie. Trudy dnia codziennego skutecznie uniemożliwiły mi odpowiedź. Mimo iż ciałem jestem obecny to duchem krążę gdzie indziej. Porównanie się do Jaśminu z twojej strony pokazuje że dysponujesz dość dużą pewnością siebie. Bardzo to lubię. Jeśli mam być szczery, uwielbiam takie zapachy. Są bardzo kobiece i urzekające. Mówią że mężczyźni to tylko wzrok i wzrok. Nie prawda, u mnie zapach odgrywa ogromną rolę. Powiem Ci Mój drogi Jaśminku że zadałaś bardzo kłopotliwe pytanie, ponieważ bardzo trudno ostatnimi dniami u mnie o pasje. Choć można powiedzieć że w stan oczekiwania wprawiają mnie nasze listy. Tak, żeby nie wydać ci się otwartą księgą na przekór powiem że pisanie z Panią listów
P.S Jeśli błędnie dobrałem płeć mego/mej towarzysza/ki rozmowy to z góry przepraszam
Bardzo się cieszę, że mimo trudów znalazłeś czas na odpowiedz, to mi w pewniej sposób schlebia. I poniekąd potrafię Cię zrozumieć, bo i mnie zdarza sie być myślami gdzieś daleko. Takie jest życie, ważne, by zawsze wracać. Jakiś czas temu odkryłam jaśmin. Zdaje się, że była to właśnie herbata i bardzo mi podpasowal zapachem i smakiem, pozniej juz gdzieś w sklepie trafiłam na zapach i tak został ze mną jak ten kwiatek. Mówiąc o zmysle węchu i wzroku, to bardzo mi teraz zaimponowałeś. Znam niestety takich, którzy jedynie dwóch zmysłów używają i wcale nie jest to właśnie węch. (śmieje sie)
Jest mi miło czytać, że tak samo jak ja oczekujesz kolejnego listu.
PS. Strzał w dziesiątkę! Twoja intuicja Cię nie zwodzi, tylko teraz czy ja nie popełniał gafy zwracając sie do Ciebie w męskiej osobie? Proszę jeśli popełniam ten błąd, naprostuj mnie.
Merlinie, nie wierzę, że od tego zaczynam, ale niech zostanie, bo szkoda pergaminu. Ostatnim razem, gdy brałam udział w tajnej korespondencji, druga osoba zaczęła pytaniem, więc pomyślałam, że skopiuję pomysł i to naprawdę była pierwsza rzecz jaka przyszła mi do głowy, gdy pomyślałam "czy?". Więc masz takie gównopytanie z gównopiosenki.
Zaskoczyłaś mnie tym pytaniem, ale nie, nie wiem czemu wilk tak wyje w księżycową noc. Może zechcesz mnie oświecić?
Domyślam się, że jesteś kobietą, o ile nie piszesz tak specjalnie, bo wtedy to już nie wnikam. W każdym razie będę zwracać się do Ciebie w żeńskiej formie. Miło (chyba), że trafił mi się ktoś z doświadczeniem w tej zabawie. Ja sama biorę w niej udział po raz pierwszy, ale już mi się to podoba. Czyżby pierwsza edycja była tak ciekawa, że zgłosiłaś się ponownie? I muszę Cię zawieść, droga Parówo, bo nie znam tej gównopiosenki.
niestety nie oświecę, bo też nie wiem. Podejrzewam, że po prostu się komunikują z resztą watahy, a księżyc nie ma nic do tego i jest zbiegiem okoliczności. To tylko jeden z dowodów na to, że ta piosnka jest głupia. Nawiązując - absolutnie mnie nie zawodzisz i nie martw się, nic nie tracisz.
W sumie to nie wiem, czemu się zgłosiłam, chyba poszłam za stadem jak baran. Ostatnio mój tajemniczy adresat obiecał mi rejs po morzu, ale ostatecznie nie przyznał się kim jest, więc w sumie nie wiem jak to zakwalifikować pod względem przyjemności doświadczeń. Pisało się fajnie, a ta niespełniona obietnica bardzo mnie jakoś najwidoczniej nie zabolała, bo dopiero teraz sobie o niej przypomniałam.
Ciebie skłoniło coś konkretnego, czy dołączasz do owczego stada?
Cieszę się, że Cię nie zawiodłam, za to Twoje słowa dają do myślenia. Może naprawdę tak jest?
Nie w moim stylu różne obiecanki i takie tam inne, ale mogę zabrać Cię na kąpiel w naszym hogwarckim jeziorze lub jakąś inną szaloną rzecz, którą sobie wymyślisz. Jest blisko, nie będziesz musiała pakować nie wiadomo ilu walizek z potrzebnymi rzeczami, no i niezapomniane przeżycia masz zagwarantowane. A żeby było ciekawiej, dopiero wtedy możemy się spotkać, tym samym zdradzając swoją tożsamość. Chyba, że zgadniemy wcześniej...
Dołączam do owczego stada. Nie skłoniło mnie nic konkretnego, po prostu uznałam to za dobry pomysł na zrobienie mojego życia ciekawszym, nawet gdyby miało to być chwilowe. W pewnym sensie korespondencja jest też dobra na nudę, bo jest czym się zająć.
chyba spasuję. Mam już na koncie przeżycie z hogwardzim jeziorem i nie jestem pewna, czy kolejnym razem będę mieć tyle szczęścia, żeby przeżyć. Okazuje się, że nauczyciele mają rację, w kwestii tego, że można w nim zginąć. I tak miałam farta, że nie spotkałam ośmiornicy. Swoją drogą co ludzie mają w głowie, żeby trzymać w przyszkolnym jeziorze i lesie śmiertelnie niebezpieczne zwierzęta? Prowadzą selekcję naturalną?
Poznanie się gdzieś w umówionym miejscu byłoby ciekawe, chociaż zgadywanie też mogłoby być. Z drugiej strony mam wrażenie, że coś kiepsko ogarniam ludzi w szkole. Przedłużyłam sobie trochę ferie świąteczne i najwidoczniej uciekło mi mnóstwo nowinek.
Ściskam jak ośmiornica niesubordynowanych studentów Parówa
Zakładam, że od tamtej pory trzymasz się raczej z dala od naszego jeziora i żyjącej w nim ośmiornicy? Nie będę wypytywać o szczegóły, oszczędzę Ci pisania tej interesującej historii i późniejszego bólu ręki. Potraktuję to jako ostrzeżenie przed moimi kolejnymi głupimi pomysłami, na których zapewne nie poprzestanę i będę miała to na uwadze przy realizowaniu tych nad jeziorem. Moja droga, gdyby nie one, to przy wchodzeniu do lasu nikt nie poczułby ani krzty strachu. A tak to nie wiesz, co Cię spotka i musisz być gotowa na wszystko. Niebezpieczne, ale kto choć raz nie zapuścił się tam pomimo zakazu? Ludzką naturą jest łamać zasady, a towarzyszący temu dreszczyk emocji... wspaniałe uczucie!
W takim razie zobaczymy, jak ostatecznie wyjdzie. Ja również nie wszystkich kojarzę, więc nie martw się, nie będziesz sama błądzić po omacku. Jak na razie nie mam żadnego konkretnego typu.
Z wyjącymi niczym wilk do księżyca pozdrowieniami Ketchup
a czy to nie jest czasem tak, że do tego lasu nie można wchodzić przez te niebezpieczne zwierzęta? No chyba, że nie chcieli po prostu, żeby uczniowie tam śmiecili, czy coś, ale i tak uważam, że kara śmierci przez zjedzenie przez akromantulę za łamanie szkolnego regulaminu jest trochę przesadzona. Moi rodzice zrobili by pewnie niezłą aferę dyrce, gdybym utopiły mnie trytony, bez względu na to, czy to była moja wina, czy nie. Zresztą jeżeli uważasz, że zasady są po to żeby je łamać, to na pewno rozumiesz o co mi chodzi.
Ja też zupełnie nie mam żadnego typu. Powinnyśmy sobie jakoś podpowiadać, czy gadać o bzdetach i wyłapywać drobne wskazówki?
Lepkie jak akromantulowe sieci buziaki (jakoś tak w mojej głowie brzmiało to mniej obleśnie) Parówa
Tak, uszczerbki na zdrowiu i życiu, które są skutkiem spotkań z niektórymi stworzeniami mieszkającymi w lesie na pewno miały decydujący wpływ na umieszczenie odpowiednich punktów w regulaminie szkolnym. Muszę się zgodzić, że śmierć przez zjedzenie przez akromantulę jest wygórowana, ale takie ryzyko podejmuje ten, kto wchodzi na te tereny. Rozumiem o co Ci chodzi.
Gadanie o bzdetach nie jest takie najgorsze, jeśli tylko są interesujące tematy, a takie akurat mamy, ale bez podpowiedzi raczej nie zgadniemy, kto jest po drugiej stronie. Myślę, że możemy jednak postawić wyłapywanie tych drobnych wskazówek, co Ty na to?
uściski mocne jak od diabelskich sideł przesyła Ketchup
sory, za zwłokę. Byłam pewna, że odpisałam na ten list, ale znalazłam go pakując się w Meksyku i jak się nad tym głębiej zastanowiłam, to doszłam do wniosku, że jednak nie. Moja wina, ale ostatnio tyle się u mnie wydarzyło, że trochę się zaplątałam we własnej głowie.
Jak tam nastawienie przed rokiem szkolnym. Rozpaczasz, czy nie możesz się doczekać wycieczek do lasu? Przy okazji, byłaś w ogóle w Meksyku?
Spoko, ja pewnie sama w tym całym zamieszaniu z pakowaniem i zbliżającym się (a teraz już trwającym) rokiem szkolnym zapomniałabym o liście. To jest rzecz ludzka, nie ma co przepraszać. Zresztą szczerze mówiąc, to nawet wypadło mi z głowy, że biorę udział w tej tajnej korespondencji...
Aktualnie myślę o tym, żeby przetrwać do końca tego roku. Naprawdę, chcę jedynie tyle. Na wycieczki między innymi do lasu i będę się wybierać, jak będzie tylko jakaś wolna chwila, ale na razie się na to nie zapowiada. Dopiero co zaczął się rok szkolny, a mnie już przeraża ilość nauki. Byłam w Meksyku i uważam te wakacje za bardzo udane. A jak Tobie minęły?
:: 
