Zbierając informacje o niezwykłych miejscach w okolicy, usłyszał o malowniczym źródełku. Zafascynowany legendą, jakoby mógł coś zyskać za jedynie galona, ruszył krokiem żwawym i raźnym ku źródełko. Było malownicze.. Niedorzecznie bajeczne. Z otwartymi ustami stanął i powoli, ledwo poruszając stopami, odwracał się, aby obejrzeć miejsce. Tak, takie miejsca zapadały w pamięci i dla takich miejsc warto było podróżować. A już chciał marudzić, że nie są w Afryce i nie mogą być w cieple.. Ostrożnie, z nabożeństwem, podszedł do tafli wody i odwrócił się. Jak to się ponoć rzucało? A, przez lewę ramię.. Rzucił i ze zdziwieniem odkrył, że odnalazł flakonik wyostrzający poczucie humoru. Hah, czyżby jakaś aluzja do tego, że ostatnio się więcej kłócił, niż śmiał? Z uśmiechem posiedział jeszcze chwilę, podziwiając widoki i napawając się szumem wody.

Kostka: 3

Bridget również pojawiła się przy źródełku. Usłyszała, że legenda głosi, że ktokolwiek wrzuci do niego galeona, otrzyma w zamian fiolkę eliksiru. Podobno można było dostać nawet amortencję, co Bridget uważała za super okazję. Oczywiście jeżeli legenda mówiła prawdę. Postanowiła się przekonać i wyciągnęła galeona z torby (na szczęście rodzice wysłali jej pieniążki tuż przed wyjazdem na ferie, więc mogła sobie pozwolić na ewentualne zmarnowanie pieniążka). Przyszła do źródełka i rozejrzała się po okolicy. Naprawdę piękne miejsce, aż nabrała ochoty, by zaprosić tu Ezrę. Sam przecież obiecał jej jeszcze w Hogwarcie, że zabierze ją w jakieś ładne miejsce na feriach, ale do tej pory nie było za bardzo okazji na to. Z drugiej strony Bridget też mogłaby wyjść z inicjatywą, prawda? Po jakimś czasie zorientowała się, że stała w miejscu, targana własnymi rozterkami, zamiast zająć się źródełkiem.
Jeśli uważała, że przed jaskinią okolica była malownicza, po wejściu do środka wprost zaniemówiła! Podeszła do brzegu i przyjrzała się spokojnej tafli. Wyciągnęła galeona z kieszeni i poobracała go przez chwilę w palcach. Czy warto? E tam, zawsze warto spróbować! Upuściła pieniążek, który wpadł do wody i zniknął. Ku jej zdumieniu na powierzchnię naprawdę wypłynęła fiolka z eliksirem! Wzięła ją do ręki i z niedowierzaniem przyjrzała się zawartości. Na oko stwierdziła, że jest to eliksir słodkiego snu.
- Na brodę Merlina, to jest niesamowite - powiedziała do siebie i szybko wybiegła z jaskini. Musi tu przyjść jeszcze raz!

kostka: 4

Mimo, że już w połowie balu byli pijani, Scorpius uważał go za udany. Miło się bawił, napił się i przynajmniej odpoczął od tych wszystkich myśli, które ostatnimi czasy go męczyły. Nim się obejrzał, usłyszał, że @Catherine Roots się dokądś wybiera, więc nie chcąc stracić jej z oka, uznał, że dotrzyma jej towarzystwa. Poza tym, chyba tak samo jak dziewczynie, widok tych wszystkich zakochanych par trochę go przytłaczał, więc nawet dobrze się stało.
Nie miał pojęcia, dokąd go ciągnie, ale był świadom, że na dworze jest okropnie zimno - mimo tego, szedł w samej koszuli, a marynarkę przewieszoną miał przez ramię. Alkohol zdążył go bardzo rozgrzać, więc nie odczuwał niskiej temperatury. Do czasu, oczywiście.
- A gdzie ci się spieszy? - spytał, tak czy siak przyspieszając trochę kroku. Grunt nie był najrówniejszy na świecie, więc musiał iść z ogromną uwagą. Nie żeby był na tyle pijany, by miał problemy z utrzymaniem równowagi, jednak taka ścieżka i facet pod wpływem, nie było najlepszym połączeniem, dlatego wolał uważać.
Był świadom tego, że nie był jeszcze w wielu miejscach w Grenlandii, ale to było jakieś takie wyjątkowe. Naprawdę piękne, jak słusznie zauważyła Cather.
- Widzę - wymusił z siebie tylko i zaczął przyglądać się źródełku. - Ale widywałem już piękniejsze rzeczy - dodał po chwili, czując, że dziewczyna opiera się o jego ramię. Dopiero teraz zauważył, że Cath jest tak lekko ubrana i że może się przeziębić albo nabawić jakiegoś innego choróbska, więc narzucił jej na ramiona swoją marynarkę. I tak jej przecież nie nosił.
- Gdzie ty teraz w ogóle mieszkasz? - spytał, spoglądając na nią z góry i bez żadnego większego powodu, uśmiechając się szeroko. Humorek, tak jak i Cathie, ewidentnie mu dopisywał.

On też przecież bardzo dużo podróżował po świecie, dlatego również zdołał zobaczyć wiele pięknych miejsc. W Europie, chyba najlepiej zapamiętał Włochy i Norwegię. Tamtejsze wyjazdy były chyba najlepsze ze wszystkich. Choć mówiąc to, miał też na myśli kobiety... Nie wszystkie, jednak znaczna większość, z którymi miał okazję bytować, naprawdę grzeszyły urodą. Jej śmiech natomiast wcale go nie uraził. Sam nawet zaczął się uśmiechać, widząc, jaką radość w niej wzbudził.
- Ach, czyli cały czas na garnku rodziców? - skomentował, choć nie powiedział tego w złośliwości. - I to niby ja jestem leniwy... - dodał po chwili, spoglądając na Cathie i uśmiechając się do niej szeroko.
Gdy poczuł, że szarpie go za nogawkę spodni, poddał się jej i kucnął obok.
Ach, kochana jest. Zawsze cechowała ją złośliwość. Scorp jednak nie odebrał tego zbytnio negatywnie.
- Przynajmniej mam pracę i własne mieszkanie - odpowiedział, cały czas z tym swoim głupawym i ironicznym uśmieszkiem na twarzy. Po chwili kilka kropel wody ze strumyczka osiadło na jego twarzy i koszuli, więc rękawem przetarł policzek, na którym znajdowała się woda.
- Serio? - Z niedowierzaniem na twarzy i chęcią sprawdzenia, czy legenda się sprawdzi, zaczął grzebać w kieszeniach spodni. Tam jednak nie znalazł tego, czego szukał, aż w końcu przypomniał sobie, że przedmiot jest najpewniej w jego marynarce. Nie zdejmując jej z dziewczyny, włożył rękę do jednej z kieszeni i odnalazł w końcu zgubę. Z największej przegrody wyjął dwie duże monety, o tym samym nominale i wartości. Jednego galeona podał dziewczynie, a drugiego na próbę zostawił sobie.
- Jeśli się okaże, że to jakaś bzdura i stracę przez to całe moje dwa galeony, pozwę cię o doprowadzanie mnie do bankructwa - powiedział, wysyłając jej śmiertelnie poważne spojrzenie. Mniej więcej w jednym momencie wrzucili monety do strumyka. Od razu opadły na dno i przez chwilę nic się nie działo, więc Scorpius chciał już głośno przekląć to miejsce, ale na powierzchnię wypłynęły dwie fiolki z eliksirem w środku. Złapał za swoją i przyjrzał mu się dokładnie. Trochę bał się teraz tego pić, ale ostatecznie odkorkował buteleczkę i wypił jeden duży łyk. W oczekiwaniu na działanie wywaru, jego resztki w buteleczce i portfel z powrotem umiejscowił w marynarce.

kostka 2

On nie korzystał z pomocy rodziców, odkąd skończył studia. Proszenie ich o pieniądze  nie było w jego stylu. Nie można całe życie siedzieć na ich utrzymaniu, prawda? Zresztą, radził sobie. Zawsze wystarczało mu na wszystko, jeśli tylko dobrze rządził pieniędzmi.
Na jej uwagę odnoszącą się "kolegów spod prysznica" parsknął śmiechem, jednak nie zaprzestał swoich czynności.
- Nietrudno cię z nimi pomylić... - odpowiedział tylko, szturchając ją lekko w ramię. Pozwalał sobie na żarty z niej, tak samo jak on pozwalał jej na żarty z siebie. Zwykłe droczenie się, ot co.
Zależało mu na odnalezieniu portfela, bo jakby znów się okazało, że gdzieś go zgubił, to byłoby słabo... Bo tym razem zgubiłby go w Grenlandii, a nie w Hogsmade, które zamieszkuje.
- A ty byś sobie uwierzyła? - spytał z uśmiechem, siadając wreszcie obok dziewczyny. Nie przejmował się tym, że może sobie tym zniszczyć ubraniem, ale widział, że Cather też nie przejmuje się swoją sukienką.
- Mega czad - potwierdził, bez wahania wypijając połowę zawartości butelki. Nie sądził, żeby w środku było coś trującego lub cokolwiek co może zadziałać na jego niekorzyść, więc nawet nie zastanowił się nad konsekwencjami. Na jej uwagę przewrócił oczami i machnął ręką. Co niby mogło mu się stać? Po chwili, Cathie zrobiła to samo co on, również bez większych oględzin napoju, więc o co jej niby chodzi?
Przez moment nie sądził, by działo się z nim coś specjalnego. W pewnym momencie jednak, poczuł, że jego pewność siebie drastycznie spada, a wręcz nawet zanika, a głupkowaty humorek zamienia się w zakłopotanie.
Och i jeszcze się zarumienił? Odwrócił pospiesznie głowę w drugą stronę, udając że przygląda się czemuś z uwagą. On prawie nigdy się nie rumienił, czasem bywał czerwony, bo był zwyczajny zgrzany od sportu, ale na pewno się nie rumienił ze wstydu.
Dalej fantazjujesz o mnie po nocach? Normalnie odpowiedziałby na to jakimś sarkazmem, a tymczasem był bardzo zakłopotany i nawet nie wiedział, co ma jej powiedzieć. Bał się jakkolwiek odezwać. Dziewczyna ewidentnie miała z niego ubaw, nie wiedział jednak, czy nasiliło się to przez eliksir czy robiła to całkiem świadomie.
- Och, no przestań już... - powiedział cicho, wreszcie odwracając twarz w jej stronę.