@Winter Rieux

Spacery o tak późnej porze to nie najlepszy pomysł, zwłaszcza, że zakłócenia dają o sobie coraz częściej znać. Niezrażona tym, zaczynasz błądzić po okolicy, coraz częściej rozglądając się też za siebie, jakby chcąc mieć pewność, że nikt za tobą nie idzie. I faktycznie – teren może jest czysty, ale przeraźliwy krzyk, który dobiega twoich uszu na pewno nie jest tym, czego potrzebowałaś w tej chwili. Aury tajemniczości dodaje mrok panujący na ulicy i domek, z którego dobiegają niecodziennie dźwięki. Jak to zwykle bywa, ciekawość pcha cię w stronę chaty, lecz to nagle na twojej drodze stają dwa, całkiem spore psidwaki. Niby są niegroźne, ale skoro pochodzą (prawdopodobnie) z posesji, na której doszło do jakiejś katastrofy, to czego możesz się spodziewać? Stworzenia robią trzy kroki w twoją stronę, a zaraz potem rzucają się na twoją drobną, smukłą sylwetkę. W twojej głowie być może pojawia się jedna myśl – czy jest jeszcze dla mnie ratunek?
Owszem, ale wszystko zależy od twoich wyborów…
Powodzenia!

1,5 psidwaki cię atakują, jeden z nich zrywa twoją torbę lub sakiewkę (od ciebie zależy co masz) i niestety, ale tracisz 30 galeonów. Wyrównaj stratę w odpowiednim temacie.
2 szarpiesz się z psami, próbujesz rzucać zaklęcia, tak by je otumanić i zapewne uciec, lecz te są nader silne i cwane. Dorzuć kostką i przekonaj się, czy udało ci się zapobiec dalszym nieszczęściom wynikającym z ataku psów i czy twoje zaklęcie się udało: parzysta – tak, wszystko idzie łatwo i nie musisz martwić się kolejnymi próbami zagryzienia cię, nieparzysta – niestety, ale psidwak okazuje się szybszy i od razu wyrywa twoją różdżkę, przypadkiem zahaczając zębami o twoją rękę.
3,4 okazuje się, że psy wcale nie są aż tak groźne, a jedynie strzegły terenu. Niemniej jednak, wyczuwają w tobie dobrą aurę i dlatego podchodzą z rezerwą, lecz w ich oczach tli się zaufanie. Mija kilka chwil, a można by rzec, że psidwaki jedzą ci niemal z ręki. Zyskujesz dodatkowy punkt z ONMS, upomnij się po niego w odpowiednim temacie.
6 - A kogo niesie tu jakieś licho? Bęcwał, Kundel, do nogi! – słyszysz jak ktoś krzyczy w twoją stronę, a zaraz potem dostrzegasz postawnego mężczyznę, który zbliża się i złowrogo na ciebie spogląda. Nie jesteś pewien czy możesz liczyć na jego pomoc i nim zdążysz cokolwiek wydukać, ten odzywa się ponownie: - Kogo tu licho niesie? Czego tu szukasz? – chyba najwyższa pora coś wymyślić, by móc zaznać chociaż odrobiny spokoju…

Czas na odpis – 29 październik

Nogi prowadziły ją dosłownie wszędzie.
Błądziła, przedostawała się, otaczała natomiast mgiełką wszechobecnej enigmy; czujne oczy śledziły dosłownie każdy obiekt, jakoby wypatrując w nim zagrożenia. Winter nie słynęła z nadmiernej ufności wobec czegokolwiek, zamiast tego wolała zachowywać ostrożność na każdym szczeblu dalszego zapoznawania się z nieznanymi terenami. Niemniej jednak jej odważny krok był dowodem czystego idiotyzmu - poruszanie się po mniej znanych miejscach w ciemnościach oblekających sylwetkę wcale nie należało do jednej z najmądrzejszych w życiu Krukonki czynności. Cicho westchnęła, zielonkawe spojrzenie rzuciła w stronę panującej przed nią pustki, a raczej ścieżki prowadzącej donikąd; ręce wsunięte były zaś w materiał kurtki, z którą do nie rozstawała się od chwili, kiedy przymrozki zaczęły atakować Wielką Brytanię; glany pozostawiały skutecznie ślady, kiedy to błoto stawało pod oporem podeszwy wzmacnianej metalową blachą. Sznurówki czarne - Rieux jakoś nie przepadała za tym, żeby obwieszczać swój gust za pomocą koloru. Zamiast tego skupiła się, wytężyła zmysły, chociaż nie była w żaden sposób drapieżnikiem, kiedy to przeraźliwy krzyk dotarł do jej uszu, zapalając czerwoną lampkę w umyśle - coś złego musi się tutaj dziać.
Prawidłowo powinna się wycofać i wezwać pomoc, zamiast tego irracjonalnie pchała się w sidła niebezpieczeństwa. Dla niej nie było chwili do stracenia, chociaż nadal nadmierny spokój zdawał się być wyjątkowo dziwnym zjawiskiem u dziewczyny reprezentującej dom Roweny Ravenclaw. Wstąpiła zatem na tereny nieznanej chatki, zauważając tym samym dwa psidwaki - magiczne stworzenia, które, w przeciwieństwie do psów mugolskich, mają jasno wyznaczony charakter i są wierne właścicielowi, nawet za dość słoną cenę. Cholera - pomyślała, kiedy to dłoń momentalnie umiejscowiła się na uchwycie różdżki, aczkolwiek czas na reakcję był wyjątkowo krótki. Na razie nie wykonała żadnego kroku. Na razie. Jednak była gotowa, by w obronie własnej wyjątkowo skutecznie unieszkodliwić psidwaki - nie obchodziły ją już w żadnym stopniu zasady, a przede wszystkim miłość do zwierząt. Jeżeli ma wybierać między poświęceniem własnej duszy a dwóch magicznych stworzeń - wybór będzie wyjątkowo oczywisty - nawet jeżeli będzie wymagało to zastosowania niemoralnych środków.

Kostki: 1

Psidwaki zdawały się być nader agresywne, lecz czy to ma znaczenie dla czarownicy, która jest w stanie się obronić? Tak też byłoby, gdyby Winter otrzymała choć jedną, maleńką szanse, lecz – niestety – nie tym razem. Gdy jedno ze stworzeń zerwało już torbę krukonce, w progu chaty pojawił się mężczyzna. Stary, zdecydowanie zbyt stary, zaś jego broda, w której znajdowało się wiele liści sugerowała raczej zbyt frywolne podejście do własnego wyglądu, które pozostawało niezwykle dalekie od idealnego.
- Co tu robisz, dziewucho? Mało ci kłopotów? – warknął na nią, kiedy to wreszcie zrobił parę kroków w przód, po czym wbił intensywne spojrzenie w twarz Winter. Oddech mu się spłycił, podobnie jak eliksir wielosokowy ustępował w działaniu, zaś jego twarz dziwnie bulgotała podczas przemiany. - To teren zakazany dla takich jak ty, a skoro złamałaś zasady to… – powiedział z nutą drwiny w głosie nieznajomy, a po upływie raptem kilku sekund nie było śladu po mężczyźnie, za którego się podawał. Włosy miał ciemne, twarz pociągłą i wyglądał raptem na trzydziestolatka, który się ukrywał.
Otóż to, Rieux miała niebywałego pecha, wszak trafiła na czarnoksiężnika, który jest poszukiwany przez Ministerstwo Magii. Oczywiście, dziewczyna mogła go kojarzyć z listów gończo-poszukiwawczych, ale czy na pewno? Teraz liczył się refleks, dzięki któremu mogła uratować siebie przed konsekwencjami bezmyślnych spacerów.

ZASADY
Za każde 15 punktów w dziedzinie zaklęć przysługuje ci  jeden przerzut (w najbliższych dwóch postach); jeżeli kość wypadnie parzysta – twoje zaklęcie się powiodło, jeśli nieparzysta – niestety, nie udało ci się. Pamiętaj, że przy pierwszej opcji – musisz poczekać na post MG, który założy obronę czarnoksiężnika (kość nieparzysta – obroni się i analogicznie – parzysta – twoje zaklęcie okazało się celne).

Winter stała,
przyglądała się twarzyczce mężczyzny, nie biorąc jego słów do głowy, wiedząc doskonale, że jest to tylko cholerny haczyk. Próżno było szukać u dziewczyny jakichkolwiek zniewag, jakichkolwiek emocji skierowanych wobec przemieniającej się osoby. Jako że intuicja wrzała na alarm, Krukonka nie szczędziła sobie przygotowań, czyli chwycenia za różdżkę oraz jednoczesnemu oczekiwaniu na kolejne kroki, które mogły zaważyć o pojedynku. Stała, przyglądała się, gotowa niczym zwierzę, czujnie wgapiając swoje jasnoniebieskie tęczówki w fasadę trzydziestolatka, którego kojarzyła, albowiem był poszukiwany i na pewno stanowił w pewnym stopniu zagrożenie nie tylko dla niej, ale także dla reszty społeczeństwa. To teraz w jej inicjatywie znalazło się podjęcie, tudzież pochwycenie jakiejkolwiek akcji - jej wiedza na temat dziedziny zakazanej była uboga, aczkolwiek najbardziej podstawowa, w wyniku czego doskonale zdawała sobie sprawę z niebezpieczeństwa, jakie niesie ze sobą przestępca. Oddech się nie spłycił; znacznie wyższa od typowych kobiet sylwetka była odpowiednio zbudowana, zaś umysł - przygotowany na takie sytuacje. Nie bez powodu zadbała o własny rozwój w tymże zakresie; psychologia była dziedziną wręcz powszechną w treningach, które ostatnio jednak odpuściła sobie ze względu na przygotowanie do animagii. Całe szczęście - było już po wszystkim.
Jeden sygnał, jeden atak.
- Drętwota. - wykonała krok, wypowiedzenie zaklęcia zdawało się je wzmacniać. Inkantacja była prawidłowa - czy jednak czarnoksiężnik zdoła się obronić? Tego nie wiedziała. Wszystko składało się z rachunku prawdopodobieństwa, w którego obliczanie teraz nie miała zamiaru się bawić, skoro zagrożenie znajdowało się tuż obok i przydałoby się je unieszkodliwić na jakikolwiek z możliwych sposobów.

Atak: nieparzysta → parzysta

Sprawa nabierała zupełnie abstrakcyjnego tempa. Winter sprawnie rzuciła zaklęcie, przed którym mężczyzna nie zdążył się obronić, dlatego też padł jak długi, a dziewczyna zyskała niepodważalna szansę na ucieczkę. Oczywiście – musiałaby gnać niezwykle szybko, by nieznajomy nie wrócił do pełni sił i nie złapał je w swą pułapkę, lecz jak wiadomo – niezbadane są wyroki losu.
Ciemnowłosa mogła dostrzec jak czarodziej tkwi na ziemi, nie rusza się i nawet nie próbuje odzywać; czyżby czekał? Zapewne tak, wszak najważniejsze było to, by uwolnić się spod inkantacji i dać nauczkę małoletniej czarownicy.
Kolejne sekundy mijały, a mężczyzna powoli dochodził do siebie, lecz Winter nie był w stanie dostrzec. Nie miał pojęcia czy czarownica postanowiła wejść do jego domu czy też jednak uciekła, ale nie pozostało mu nic innego jak przeczesać teren.
- Gdzie jesteś, głupia dziewucho? – powiedział z nutą drwiny w głosie, a zaraz potem wybuchnął śmiechem. Niestety Rieux nie znajdowała się daleko, choć ukrycie wydawało się prowizorycznie dobre – mimo wszystko słyszała nieznajomego, który wręcz rozkoszował się ów sytuacją.
Winter natomiast szukając schronienia, wpadła do jednego z dołów, które były skryte pod liśćmi, a mrok wcale nie ułatwiał poruszania, dlatego też zapewne bezpiecznej będzie milczeć, aniżeli krzyczeć. Ku niezadowoleniu lub rozczarowaniu krukonki, psidwaki wytropiły ją i zaczęły głośno ujać.

1,4,5 w niedużej odległości od miejsca, w którym tkwisz, dopatrzyłaś się jakiegoś tunelu, który nie do końca był oświetlony. Lumos zapewne rozwiąże sprawę, bo tylko idąc w tamtą stronę wiesz, że uciekniesz przed psychopatycznym człowiekiem – on ewidentnie pragnie cię dopaść. (Zastosuj kostki na zakłócenia, by przekonać się o skuteczności rzucanego czaru.)
Przemierzasz drogę na czworaka; jest nieprzyjemnie zimno, brudno i co rusz – pod twoimi opuszkami palców znajdują się jakieś oślizgłe rośliny, które wcale nie są przyjemne. Nie spodziewasz się tego, lecz nagle twoje nadgarstki oplatane są przez Diabelskie Sidła! Ratuje cię jedynie fakt, że pamiętasz o jednym z oświetlających zaklęć lub jesteś w stanie zachować bezwzględny spokój.
Gratulacje! Zdobywasz 1 punkt z zielarstwa, po który musisz zgłosić się w odpowiednim temacie. Od teraz możesz kontynuować swoją wędrówkę.
2,3,6 - Myślałaś, że uda ci się ukryć? Ten teren jest zbyt magiczny, by ktoś tak głupi potrafił znaleźć wyjście! – zawyrokował mężczyzna, po czym podszedł do swoich głośno-ujadających psidwaków i pogłaskał je po łbach. - Bardzo dobrze – wasze spojrzenia skrzyżowały się i już mogłaś mieć pewność, że zaraz nastąpi zapewne koniec. Głęboki wdech i wydech, przecież nie może być tak źle, prawda? Jesteś mądrą dziewczyną, nad którą pieczę piastuje Rowena i o tym powinnaś pamiętać. Trzymasz nawet różdżkę w pogotowiu, lecz nagle dzieje się coś nieoczekiwanego. Magia zaczyna niezwykle wariować, zakłócenia wydają się coraz intensywniejsza, a ty odczuwasz to równie silnie, co teren, na którym się znajdujesz. Woda znajdująca się w jaskini zaczyna wirować, tworząc wodne tornado i wypycha cię ku górze, a to może oznaczać, że albo uciekniesz albo do reszty wpadniesz w sidła nieznajomego mężczyzny. Woda „wypluwa” cię wręcz na powierzchnie, przez co potrzebujesz chwili na złapanie oddechu. Rozglądasz się po okolicy i jedyne co widzisz to buciory ów mężczyzny, który został wciągnięty, podobnie jak jego psy do tego samego dołu, w którym siedziałaś jeszcze chwilę temu. To chyba najwyższa pora, by przeszukać mieszkanie nieznajomego.

Czas do 26.11