Niemalże gniotąc karteczkę w rękach, spoglądała na numerki domków. A może się zgubiła?... Nie, nie. To było niemożliwe. A jeśli jednak, byłby to cudowny początek wakacji. Ale koniec marudzenia! Była tutaj. To chyba najważniejsze, nie? Szła zamyślona. Ciekawe z kto będzie jej współlokatorem... Ta myśl wywołała u Beth nową falę podekscytowania. W pewnym momencie potknęła się o coś, a znając ją pewnie były to jej własne nogi, i zaryła nosem o drzwi. Przeklinając w duchu swoją niezdarność, równocześnie masując obolały nosek, spojrzała na tabliczkę. Jedynka. Czyli jednak się nie zgubiła! Odetchnęła głęboko i otworzyła drzwi na oścież. Zamurowało ją. Dosłownie. Cały wystrój był taki... Magiczny. Jakby znalazła się.... Ech, nie umiała nawet określić gdzie. W zawrotnym tempie zaniosła na górę swoją walizkę i torbę. Pięć łóżek. Czyli będą tu jeszcze mieszkać cztery osoby! Na pewno będzie wesoło! Swój dobytek wrzuciła na środkowe łóżko, a sama poszła obejrzeć wszystko z bliska. Wyjazd zapowiadał się naprawdę ciekawie.

Szedł w przekonaniu, że się zgubił. Naprawdę cudownie zaczął swój pobyt w Kolumbii. Kartkę z dokładnym adresem zgubił gdzieś po drodze. A na fotograficzną pamięć nie mógł liczyć. Zapamiętał jedynie numer domku. Stanął jak wryty. Zauważył Bethany. Wchodziła do jednego z domków. Jedynka. Czyli to tam. Westchnął i zaczął iść w kierunku gdzie przed chwilą widział Beth. Gdy był już w środku domku zamurowało go. Trzeba przyznać, wnętrze domu było prześliczne. Chwilę jeszcze się rozglądał po czym zaniósł swoją walizkę na górę. Cicho odstawił ją przy ścianie, skradł się i przytulił Bethany od tyłu. Pewnie nie słyszała, że ktoś wchodzi. Miał tylko nadzieję, iż jej nie wystraszył.
-No cześć-powiedział wtulony w jej plecy. Po chwili odsunął się od Beth, podszedł pod ścianę gdzie zostawił swoją walizkę i położył ją przy czwartym łóżku. Te wakacje zapowiadają się naprawdę dobrze.