Aneczka wchodząc do sali z zaskoczeniem stwierdziła, że nie jest pierwszą słuchaczką. Jeszcze bardziej zaś zdziwiło ją, że Wybranek Jej Serca, jej Ucieleśnione Przeznaczenie, jeszcze się nie zjawił. Ale cóż, nie należy poganiać mistrza, choć panienka Anna Luna Jeszcze-Brandon-Wkrotce-Rosa odnotowała w pamięci, iż jej przyszły małżonek wykazuje znaczącą skłonność do efektownych wejść wśród licznych spojrzeń. Oczywiście ktoś takiego formatu miał do tego pełne prawo, ale Aneczka nie miała pewności, czy to aby na pewno właściwy przykład dla ich uroczego i dobrze ułożonego potomstwa. Jeśli nie pokierują maleństwami właściwie, mogło to być wstępem do tak niestosownej pychy, o którą przecież nietrudno wśród szlachetnie urodzonej młodzieży. A na to tak pełna ideałów dama nie mogła sobie pozwolić.
Niestety całe to szczęśliwe rodzinne pożycie było odległą pieśnią przyszłości, a chociaż jej nadejście było coraz bliższe, Aneczka zdawała sobie sprawę, że obecnie oboje z Atlasem muszą wciąż grać w tę nużącą, ale konieczną grę pozorów, w ten zawiły labirynt subtelności, niedopowiedzeń i czytania między wierszami. Całe szczęście, że z taką naturalnością przychodziło jej rozpoznawanie intencji Atlasa. Bo kto wie? Może gdyby nie lotność jej umysłu i nieprzeciętna intuicja gorące uczucie profesora wciąż pozostawałoby przez nią niezauważone?
Panienka Brandon zajęła miejsce w pierwszym rzędzie, choć na dyskretnym uboczu. Miało to zapewnić jej choć namiastkę bliskości z Tym Jedynym, a jednocześnie nie dawać pola do nierozsądnych plotek. Przygotowała sobie pergamin do notowania, a także ulubione pióro, po czym zagłębiła się w lekturze magizoologicznego podręcznika, oczekując na przybycie głównego aktora tej sztuki zwanej wykładem.

Nie mogło jej zabraknąć na zajęciach z opieki nad magicznymi stworzeniami. Oczywiście cierpiała mocno z powodu tego, że miała to być wyłącznie lekcja teoretyczna, bo niezależnie od omawianej dziedziny zawsze o wiele bardziej wolała praktykę niezależnie od tego o jaką dziedzinę chodziło.
Z drugiej strony nie dość, że chodziło o coś czym naprawdę się interesowała to w dodatku były to wykłady robione przez Atlasa także na pewno miała powody do tego, aby się na nich pojawić. Nie mogło być tak źle. Zresztą półwil posiadał ogromną wiedzę, którą potrafił przekazać w całkiem przystępny oraz ciekawy sposób. To na pewno pomagało jej w utrzymaniu skupienia, które inaczej mogłoby powędrować w jakieś kompletnie nieznane jej rejony.
Postanowiła zająć jedno z wolnych miejsc w sali. W tym celu przysunęła się dosyć blisko do @Kate Milburn, która zdawała się być idealnie przygotowana do wysłuchiwania wykładu i robienia z niego notatek. Może w razie potrzeby druga Gryfonka wykazałaby się wyjątkową życzliwością i użyczyła jej swoich zapisków, gdyby jednak Huang zdarzyło się gdzieś odpłynąć myślami?
- Widzę, że jesteś już konkretnie przygotowana - skomentowała, zajmując wygodnie miejsce przy ławce.
Sama nie wyciągnęła żadnego notatnika ani przyrządów do pisania. Może powinna faktycznie to zrobić chociażby, żeby sprawiać dobre wrażenie, ale chwilowo stwierdziła, że najlepszą techniką będzie po prostu obserwowanie Atlasa i wsłuchiwanie się w jego głos, a nie nerwowe skrobanie tego, co powiedział i robienie z tego jakiś tajemniczych hieroglifów, które potem z trudem odczyta. Zresztą liczyła na to, że akurat informacje o magicznych stworzeniach jej mózg będzie w stanie jakoś zapamiętać. W przeciwieństwie do innych nudnych teorii.

Z zamyślenia wyrwał ją dźwięk opadającego na okoliczne siedzenie ciała. Z nieco zaskoczoną miną spojrzała na @Mulan Huang, dopiero w chwili rozpoznania charyzmatycznej Gryfonki zmieniając nieco mimikę na taką wyrażającą sympatię i zadowolenie z doborowego towarzystwa. Jej komentarz w pierwszej chwili również nieco zbił ją z tropu. Merlinie, naprawdę odpłynęła w swoje własne myśli, skoro tak mocno straciła kontakt z rzeczywistością. Tylko o czym lub o kim tak myślała? Podniosła swoje przybory, tak naprawdę przygotowane dla picu, by wyglądała na przykładną i skupioną, kiedy w rzeczywistości będzie studiowała krzywiznę nosa, gładkość skóry i głębię spojrzenia profesora.
To znaczy będzie się pilnie uczyć opieki nad magicznymi stworzeniami!
- Trzeba czasem sprawiać pozory - skomentowała ze śmiechem, zakładając nogę za nogę. Nigdy nie kryła się z faktem, że niemal religijnie wyznawała zasadę - czego się nie potrafi, to się dowygląda. Dlatego też pieczołowicie pociągała wargi czerwienią, przywdziewając tym samym kolejną warstwę pewności siebie.

Czego jak czego, ale zajęć z ONMS nie mógł przegapić. Właściwie to rzadko przegapiał jakiekolwiek, ale te od pierwszego dnia w szkole były jego ulubione. Zwłaszcza od czasu, kiedy miał okazje zajmować się pegazami, które go zauroczyły od razu. Bardzo chciał na jakimś polecieć, ale do tego musiał mieć dużo wiedzy, a tej mu jeszcze trochę brakowało. Jego kuzynka też podzielała te miłość, mieli nawet plan założenia kiedyś własnej stadniny. Ale na razie oboje musieli się skupić na skończeniu szkoły z dobrym wynikiem.
Z Jenną spotkał się jeszcze w pokoju wspólnym krukonów, tak jak się umówili, żeby pójść na zajęcia razem, to robili bardzo często, chociaż zdarzało im się iść osobno.
Weszli do sali, w której było już kilkoro starszych uczniów, ale nie było jeszcze nauczyciela. Chris jak zwykle pomógł kuzynce rozłożyć Przybory na ławce.
- Dzisiaj ma być dużo teorii, wziąłem zapas atramentu, żeby mi przypadkiem nie zabrakło. I zapasowe pióro też. - Powiedział do Jenny, cały dumny z siebie.

Jenna nie miała zielonego pojęcie o tym, kim były wile. Jako wychowanka świata niemagicznego, mimo bardzo czarodziejskich rodziców, po prostu nie miała jeszcze okazji nadrobić tego tematu. Wiedziała jednak, że z ich nauczycielem jest "coś nie tak". A raczej coś bardzo tak. Różnica była ewidentna, ale jakoś nigdy nie spędzało to krukonce snu z powiek. Nigdy też jej to szczególnie nie zainteresowało, po prostu założyła, że nauczyciel jest wyjątkowo przystojny. A ponieważ była jeszcze dzieckiem, ten aspekt nie miał u niej aż takiego znaczenia, jak u starszych koleżanek.
- Och, ja mam tylko standardową ilość - zauważyła z roztargnieniem. - Pożyczysz mi w razie czego? O, ale mam przecież ołówki! Chyba mi wystarczą na awaryjne sytuacje.
Kiedy doszli na aulę, Jenna pociągnęła kuzyna do pierwszej ławki. Ot, z konieczności. Jak zwykle byli jednymi z najmłodszych i najmniejszych osób na sali, a to miało swoje konsekwencje. Nie po to przychodziła na zajęcia, żeby oglądać czyjeś plecy.

Rudzielec był wyjątkowo zły, że musiał wstać i przygotować się do zajęć, w dodatku prawie zaspał i wszystko robił na ostatnią chwilę, łącznie z trzykrotnym zmienianiem koszuli, która za każdym razem okazywała się mieć jakieś wady.
I zaczęły się zajęcia. Chciał czy nie musiał się Puchon na nich zjawić.
Był pozytywnie nastawiony, w końcu przesiadywanie nad książkami wcale mu nie przeszkadzało.
Miała nadzieję, że osoba prowadząca zajęcia nie będzie koszmarnie nudne, albo coś wyssane z palca.
Wiktor wszedł do sali, która nie była pusta, przystanął chwilę w progu, no ale znajdowali się już w niej oczywiście uczniowie ale nie widział prowadzącego, kojarzył kilka uczniów z swojego domu i innych. Nic dziwnego, że miał paskudny humor.
Nie mógł od tak, w takim przypadku, odwrócić się i wyjść. Zmusił się do uśmiechu, ale mimo wszystko nie wyglądał zbyt pewnie.
- Cześć wszystkim- Przywitał się i usiadł w jednej z wolnych ławek jeżeli szybko nie zjawi się tutaj ktoś znajomy, to chyba ich wszystkich pozabija lub coś wysadzi albo co gorsze podpali.
Konkrety i tylko konkrety. Miał ogromną nadzieję, że przynajmniej te zajęcia będą się właśnie tym wyróżniały, bo powtarzanie tego co już było i co zna z Hogwartu byłoby kompletną stratą czasu.

można się dosiadać i zaczepiać zapraszam

Całkiem ucieszyła się z faktu, że Opieka miała być lekcją teoretyczną. Nie tylko ze względu na panującą poza zamkiem srogą i zimową aurę. I na pewno nie przez wynikającą z tego wieść, że wraz z wybudzoną z zimowego snu połową szkoły stanęła przed szansą nagapienia się na przystojnego półwila. Bo nawet, jeżeli nie miała zamiaru zbyt aktywnie korzystać z otrzymanego przywileju, niekiedy trudno było otrząsnąć się nawet po krótkim zawieszeniu wzroku na profesorze Rosie.
Udało jej się zająć miejsce przy jakże pilnych i wpatrzonych wsłuchanych w nauczyciela znajomych studentkach domu Godryka póki Atlasa nie było w auli.
- Gotowe na seans? - zwróciła się do Mulan i Katie z niewinnym uśmiechem, po czym, jakby na potwierdzenie swoich dobrych zamiarów wyjęła notes i wieczne pióro. Pomimo wszelkich chęci i starań, w temacie ONMS została jej już bowiem niemal wyłącznie teoria, kiedy większość stworzeń od pierwszego spotkania z nią żywiła do Davies dość otwartą niechęć. Co z niej był za animag, jeżeli po przemianie okazywała się najsamotniejszą wiewiórką w Wielkiej Brytanii?

@Mulan Huang @Kate Milburn

Atlas wszedł do sali, w towarzystwie małego niuchacza, który plątał mu się pod nogami. W ręku niósł kilka książek, które odłożył na krawędź biurka, a za nim lewitował pękaty imbryk i zestaw kubeczków z herbem szkoły.
- Dzień dobry mili państwo. - przywitał ich, kiedy ogarnął przytransportowane przez siebie rzeczy, a na auli zapanowała względnie akceptowalna cisza - Na początek odświeżymy trochę podstawy. - poinformował, uśmiechając się przepięknie w stronę Hastingsów, będących jego najmłodszymi uczniami dzisiaj - Magiczne stworzenia, to ogól stworzeń posiadających jakiekolwiek magiczne właściwości. Do podziału ich i klasyfikowania służy rząd wytycznych, jednak podstawowymi grupami są istoty i zwierzęta magiczne. - zaczął wykład, machając różdżką, pod której dyrygenturą czajnik napełniał kubki aromatyczną, zimową herbatą i posyłał je pod nos obecnym uczniom - Kryteria podziału tych grup zmieniały się na przestrzeni lat. Pierwsze próby były podjęte przez Burdocka Muldoona, który stwierdził, że istotą jest każdy członek magicznego społeczeństwa, który porusza się na dwóch nogach. Na pierwszym zgromadzeniu magicznych istot, na którym miano omawiać nowe prawa czarodziejskiego świata, jak się domyślacie, zapanował kompletny chaos. Lelki, chochliki, elfy, trolle, wszyscy w jednym miejscu, co zresztą doskonale opisuje w swojej książce Batilda Bagshot, zapewne znana wam lektura "Dzieje magii". - wyciągnął rękę i położył dłoń na kupce książek leżących na blacie biurka, sugerując, że są to właśnie egzemplarze tego dzieła, gdyby uczniowie byli zainteresowani zapoznaniem się z ich treścią - Drugą próbą i twierdzeniem, według którego uznała podział następczyni Muldona, Elfriga Clagg, było uznanie istotami stworzeń, mogących mówić ludzkim językiem, co było kolejną tragiczną klapą, na której obradach duchy odmówiły współpracy, a centaury nawet nie wysłały swojego reprezentanta. - kontynuował, obchodząc biurko i opierając się o nie tyłem, ze spojrzeniem jasnych oczu uważnie skierowanym w stronę swoich rozmówców - Ostateczny podział, który usatysfakcjonował większość magicznej społeczności i z którego korzystamy obecnie, ustanowił Grogan Kikut. - słowem wstępu nakreślił historię prób podziału stworzeń na istoty i zwierzęta.
Machnięciem różdżki przysłonił okna auli, a drugim rzucił na przeciwległą ławkom tablice ruchome obrazy dotyczące dalszej części wykładu.
- Klasyfikacja Magicznych Stworzeń. - zaczął- Jak wszyscy wiecie, kategorii klasyfikacji jest pięć. Osobiście nie stosuje go na swoich zajęciach, bo zwyczajnie nie mam czasu na pierdoły. - machnął ręką - Po pierwsze, ubliża to waszej inteligencji, by uznać, że nie potrafilibyście założyć, które zwierze jest niebezpieczne, jeśli nakreślę wam charakterystykę gumochłona i kwintopeda. - uniósł brwi, czego jednak w półmroku widać nie było. Być może miał o uczniach nieco wyższe mniemanie niż niektórzy inni nauczyciele, jednak na jego zajęciach żaden uczeń ani student nigdy nie dał popisu głębokiego kretynizmu, nie mógł więc im zarzucić zupełnie nic - Po drugie, uważam, że w tej klasyfikacji jest wiele błędów. Taki lelek wróżebnik, mogący poważnie podrapać czy podziobać nierozważnego opiekuna, sklasyfikowany jest niżej od plumpki, która nawet przy dobrych wiatrach nie może nam zrobić krzywdy. - kontynuował, posyłając imbryk w powietrze, by w razie konieczności i potrzeby uzupełniał słuchaczom wykładu napój. Przemknął szybko przez niuanse szczegółów klasyfikacji, systematyki i nazewnictwa, narzuconego przez Ministerstwo jako wymóg edukacyjny, po czym rzuconym zaklęciem kontynuował projekcję kolejnych obrazów, przestawiających przekrój historyczny różnych sytuacji, w których magiczne stworzenia na przestrzeni dziejów ludzkich wchodziły w interakcje z mugolami. Kolejne slajdy opisywały konstrukcje barier antymugolskich i tworzonych rezerwatów, w których znajdowały się bezpieczne siedliska magicznych stworzeń.



W trakcie trwania wykładu Atlas zadaje pytania, na które każdy może spróbować odpowiadać w swoim poście, by zdobyć dodatkowe punkty dla swojego domu.
W jednym poście można odpowiedzieć na jedno pytanie - proszę o podkreślenie odpowiedzi, żeby było ją dobrze widać!

1. W którym wieku Burdock Muldoon i jak w tamtym czasie nazywało się jego stanowisko, podjął pierwsze próby podziału stworzeń na istoty i zwierzęta.
2. Wymień trzy istoty magiczne, które Elfrida Clagg zaprosiła na obrady, według swoich wytycznych określających kim jest istota magiczna.
3. Wymień po jednym przykładzie z każdej kategorii Klasyfikacji Magicznych Stworzeń.
4. Podaj po jednym przykładzie relacji magicznych stworzeń z mugolami z epoki starożytności, średniowiecza i czasów obecnych (np. starożytni Egipcjanie, którzy zbudowali pomnik Sfinksa)
5. Podaj przykład bezpiecznego siedliska magicznych stworzeń.


Kostki
Pojmowanie i moc skupienia
Czasem nawet najtwardsi zawodnicy wymiękają na wykładach. Może to dla Ciebie nudny temat, może nie dospał*ś, może koleżanka z rzędu niżej jest dużo ciekawsza, a może wprost przeciwnie, nie możesz nacieszyć się słowami nauczyciela, a ręka nie uspokaja Ci się przed robieniem notatek?
Rzuć k100 na swoje skupienie oraz k6 na to, jak idzie Ci robienie notatek.

Gacuś
Atlas na zajęcia przybył ze swoim nowym podopiecznym. Gacuś to mały i odrobinę krnąbrny niuchacz z certyfikowanej hodowli, która jednak niekoniecznie radzi sobie z prawidłowym wychowaniem swoich miotów. Pomimo dumnego imienia Nosferatu, Gacuś jest Gacusiem...
…który czyha na chwilę Twojej nieuwagi!
W każdym poście podczas lekcji musisz rzucić k100 na Gacusia, by dowiedzieć się, czy nie obrał sobie Ciebie za ofiarę!
Wynik k100 w przedziale 35-55 oznacza, że dopadł Cię Gacuś i kradnie Ci bezczelnie jakąś błyskotkę, po którą po zajęciach musisz się zgłosić do Atlasa.

Kod:

<zgss>Skupienie:</zgss> [url=link]wynik k100[/url]
<zgss>Notatki:</zgss> [url=link]wynik k6[/url]
<zgss>Gacuś?</zgss> [url=link]wynik k100[/url]

Skupienie: wynik 4
Notatki: wynik 5
Gacuś? wynik 43 - kradnie

Wleciał spóźniony na ONMS, totalnie wyglądając tak jak się czuł. Koniec roku i początek nowego był dla niego koszmarem. Inwentura w robocie, domykanie kosztorysów, nowe umowy, do tego powtórki półroczne, nowe projekty, dopinanie starych... Normalne, że w tej sytuacji zaniedbał nieco siebie, a w efekcie po prostu na dzisiejsze zajęcia zaspał. Narzucił więc na siebie niedbale szkolne szaty, chwycił torbę i wbiegł na trzecie piętro, łapiąc jeszcze przed drzwiami oddech. Ledwo wiedział, jak się nazywa, ale nie miał zamiaru wchodzić zdyszany. Nie mógł przecież stracić pozy nonszalanckiego łobuza z powodu jakiegoś ONMS.
-Dobry, przepraszam za spóźnienie. - Przywitał się z prowadzącym, którego ledwo widział poprzez rozczochrane kosmyki, które opadały mu na oczy. Cóż, do fryzjera też powinien się udać. Akurat usiadł, gdy Atlas kończył rozprawiać o jakiś pierdach i Max wiedział już, że niepotrzebnie się spieszył i trzeba było zostać w łóżku. Albo chociaż zrobić sobie kawę, bo skupić się nie mógł za grosz szczególnie, że nic o tych traktatach, czy innej historii nie wiedział. Otworzył więc tylko podręcznik i wpatrywał się w niego pusto, od czasu do czasu zapisując coś, co brzmiało mądrze, na swoim pergaminie. Nawet nie zauważył z tego wszystkiego, że Gacuś buchnął mu dziesięć galeonów z kieszeni.

Skupienie: wynik 97
Notatki: 6
Gacuś? 91

Gdy profesor pojawił się na sali, Kate nie mogła powstrzymać się od lekkiego westchnięcia. Nawet nieszczególnie kryła swoje maślane oczy, którymi wgapiała się w tę idealną twarz. Śledziła każdy jego ruch, tylko ostatkiem rozsądku przymykając usta, by nie poślinić sobie szaty. Zacisnęła palce na swoim piórze, gotowa albo do pisania notatek, albo do doodlowania serduszek na boku notesu. Szturchnęła @Mulan Huang, gdy dostrzegła tuptającego przy nauczycielu niuchacza, mamrocząc do niej pod nosem z podekscytowaniem "Zobacz jaki słodki!"
O dziwo wcale nie przychodziło jej z trudnością skupić się na tym, co mówił. Słowa spływające z jego ust zdawały się trafiać prosto do jej uszu, a następnie spływać płynnie ku nadgarstkowi, którym kreśliła kolejne litery na papierze. Ktoś patrzący z boku mógłby pomyśleć, że jej dłoń była przyklejona do samopiszącego pióra, bo spojrzenie wciąż trzymała wbite w jego postać, podążając źrenicami za najdrobniejszymi ruchami dłoni, kolan, szyi. Wpadające do auli światło igrało pięknie z jego platynowymi włosami, wydobywając z nich prawdziwie złoty refleks.
Skup się, Kate!
Gdy padło pytanie o Burdocka Maldoona*, jej ręka niekontrolowanie wystrzeliła w powietrze.
- Był przewodniczącym Rady Magów w... XV wieku? - Nie była specjalnie pewna, czy był to wiek piętnasty, czy końcówka czternastego, ale na szczęście dobrze strzeliła. - Zaproponował pierwszy podział stworzeń na zwierzęta oraz istoty. Jego kryterium była dwunożność, która miała uprawniać do bycia istotą - rozwinęła swoją odpowiedź na resztę pytania, kończąc ją szerokim, pełnym zadowolenia uśmiechem.

*odpowiadam na pytanie nr 1

Skupienie: wynik 2  
Notatki: 1
Gacuś? 36 - TAK!

Jenna przychodząc na tę lekcję naprawdę miała zamiar uważnie słuchać. Miała przygotowany notatnik i piękne pióro z błyszczącą stalówką, które grzecznie czekały na rozpoczęcie wykładu. Problemem okazała się obecność niuchacza. I to w dwojaki sposób. Przede wszystkim widok tak uroczego i nietypowego stworzenia całkowicie rozproszył małą krukonkę. Trąciła Christiana łokciem, pokazując mu zwierzaka, zupełnie tak, jakby sam nie widział go wystarczająco dobrze.
- On chyba nie jest niebezpieczny, nie? Jak myślisz po co profesor go przyprowadził? Co to w ogóle jest? - szepnęła do kuzyna, bo on się na zwierzętach znał o wiele lepiej od niej. Wróciła spojrzeniem do niuchacza, ale zwierzak zniknął. Lekko zawiedziona Jenn sięgnęła po pióro, by zacząć wreszcie notować, ale pióra tam nie było! A z pewnością je tam kładła.
Dziewczynka zaczęła się rozglądać, zupełnie zapominając o wykładzie. Podnosiła notatnik i podręczniki, przerzucała rzeczy w torbie, wreszcie wlazła pod ławkę, przekonana, że pióro musiało się gdzieś po prostu sturlać. Szukała i szukała, a chociaż starała się to robić dyskretnie, była coraz bardziej zdenerwowana, więc siłą rzeczy robiła wokół siebie zamieszanie. Wreszcie wylazła spod blatu cała czerwona na twarzy ze wstydu. A pióra jak nie było, tak nie ma.

Skupienie: 84
Notatki: 5
Gacuś? 3

Lekcje ONMS zawsze piastowały miano tych ulubionych, jeśli chodziło o Hex, nieważne kto je akurat prowadził. Co do profesora Rosy to miała neutralne zdanie, ani jej się niczym nie zdołał narazić, ani nie kupił jej zbuntowanego serca. Teraz miała się odbyć lekcja teoretyczna, co nie napawało Eastwood optymizmem, bo wiązało się najczęściej z nudą. Uwielbiała praktykę, wychodzenie na zewnątrz do lasu, spotykanie zwierząt, obcowanie z nimi. Siedzenie w zamknięciu nigdy jej się nie podobało. Może dlatego szła tak powoli aż przegapiła początek zajęć i weszła w trakcie, jak nauczyciel kontynuował wypowiedź o klasyfikacji zwierząt. Bez słowa, bo przecież nie wypadało przeszkadzać, zajęła miejsce gdzieś pośrodku sali, odkładając swoje rzeczy na bok i wyciągając podręcznik.
- Ta klasyfikacja nie jest zależna też od samego zwierzęcia, ale i od osoby, która z nim obcuje, bo znam takie łamagi, którym i plumpki mogłyby wyrządzić szkodę. - odezwała się z sarkastycznym uśmiechem, gdy już umaczała pióro w atramencie, aby notować. - O, albo hipogryfy. Idiota nie będzie potrafił uszanować tego stworzenia i potem będzie krzyk, że są niebezpieczne i krwiożercze.
Z przyjemnością przyjęła zimową herbatę, która umilała czas słuchania o Ministerstwie. W gruncie rzeczy trochę by się nudziła, gdyby nie fakt, że w sali jednak znajdowało się jakieś stworzenie. Niuchacz! Stworzenie kochające błyskotki niemalże równie mocno, co Hex, gdy mogła je komuś zabrać... Eastwood obserwowała zwierzę z uwagą, zauważając, że jest niewychowane i zabiera niektórym uczniom rzeczy. Cóż, ona sama nie nosiła żadnej biżuterii.
- W epoce starożytności sporo pisano o magicznych stworzeniach, na przykład weźmy feniksa, który pojawiał się w mitach Starożytnej Grecji, ale miał też swoje odpowiedniki w innych częściach świata. Różne krążyły wokół niego legendy, ale głównie widziano go pozytywnie, jako symbol odrodzenia. Średniowiecze obfitowało w wymyślanie różnych stworów, które musiały zostać pokonane przez wspaniałych rycerzy, niektóre z nich nawet były prawdziwe. Żeby nie mówić zwyczajnie o smokach, rozważmy jednorożca, jaki nieraz pojawiał się w podaniach z tamtych wieków. Czysta, dzika istota, która daje się dotknąć jedynie dziewicom. Też duży nacisk na symbolikę. A z czasów współczesnych... no mugole lubią wilkołaki. Masa durnych romansideł na ich temat, czasami opisują je jako połączenie wilka z człowiekiem, czasami jako po prostu całkowitego wilka. W sumie bardzo mało skupienia jest na temat tego, jak cierpią, a raczej pokazuje się ich jako seksownych, silnych mężczyzn z zarostem. W sumie to samo zrobili z wampirami. - przyłożyła koniec pióra do podbródka, gdy skończyła odpowiadać na jedno z pytań profesora. Nie zwykła wypowiadać się tak obszernie na zajęciach, ale tutaj akurat mogła pochwalić się wiedzą.

Odpowiadam na pytanie 4.

Skupienie: wynik 82
Notatki: 4
Gacuś?44 - tak :D

- To niuchacz, właściwie nie są niebezpieczne. Z resztą popatrz na niego, słodki jest. - Odpowiedział równie cicho, przyglądając się stworzeniu. I przez to właśnie, że się zapatrzył na niuchacza, nie od razu zauważył, że Jenn zniknęła pod stolikiem. Czegoś najwyraźniej szukała, ale kiedy już się pojawiła, cała w pąsach, krukon zrozumiał, że nie znalazła. Szybka analiza jej blatu powiedziała mu, czego brakowało. Wychodziło na to, że jednak dobrze zrobił, zabierając zapasowe pióro, tylko co się stało z tym Jenny. Nagle przypomniał sobie coś jeszcze o niuchaczach.
- Ten niuchacz pewnie podprowadził ci pióro, masz, weź moje zapasowe. Potem pójdziemy do profesora zapytać, czy da się odzyskać twoje. Już chyba wiem, czemu są tak wysoko klasyfikowane przez ministerstwo.
Położył przez kuzynką pióro, a sam zabrał się za skrupulatne robienie notatek, bo coś mu mówiło, że Jenn może ich potrzebować.
Wszelkie zwierzęta w tym magiczne, były jego pasją, więc słuchał bardzo uważnie, notując niemnal każde słowo profesora Rosy.  
Kiedy padło pytanie o przykłądy do klasyfikacji, szybko podniósł rękę.
- Panie profesorze, do głowy przychodzą mi gumochłon, nieśmiałek, niuchacz, demimoz i smok. Od najniższej kategorii do najwyższej, teraz chyba już wiem, czemu niuchacz jest tak wysoko, bo nie robi nikomu krzywdy fizycznie, ale może narobić poro szkód.
Kiedy skończył mówić, dotarło do niego, że też padł ofiarą nowego pupila nauczyciela, stwierdził mianowicie, że brakuje mu zegarka, który dostał od mamy. Też będzie musiał zapytać po lekcji.

/ Odpowiadam na pytanie 3.

Może ktoś dosypał jej czegoś do śniadania albo kawa, którą wypiła, zdecydowanie za mocno ją pobudzała, lecz gdy nauczyciel zadawał kolejne pytania, a na sali panowała względna cisza i nikt się nie kwapił do udzielania odpowiedzi, jej własna ręka strzelała do góry.
- Elfrida Clagg była następczynią Muldoona i próbowała sklasyfikować stworzenia na podstawie komunikacji. Zaprosiła na zebranie istoty mówiące "po ludzku", gobliny, duchy i  centaury. Te ostatnie finalnie nie stawiły się, bojkotując Radę za wykluczenie trytonów - liczyła, że jej odpowiedź będzie wystarczająca i profesor nagrodzi ją kolejnymi punktami dla domu. Nagle uderzyła ją ta ambicja, której przez wiele tygodni próżno było u niej szukać. Pojawianie się na lekcjach przez większość czasu traktowała raczej jako przykry obowiązek - może dlatego, że na większości z nich kiepsko sobie radziła lub wychodziła z nich ranna. Opieka nad magicznymi stworzeniami nieodzownie stanowiła dla niej miłą odskocznię, a jeśli jeszcze mogła się przy okazji pochwalić wiedzą w tym temacie, czuła się jak w niebie.
Pewnie jakby Atlas kazał jej zatańczyć na biurku za ocenę Wybitną, zrobiłaby to bez mrugnięcia okiem.

/pytanie 2

Grogan Kikut. Wybitny koleś. Ustalił sensowne zasady klasyfikacji magicznych istot, fascynował się najpiękniejszym sportem świata, a pośrednio również dał Morganie pracę. Sama wzmianka o nim, wraz zresztą z późniejszym wykpieniem systemu kategoryzowania magicznych stworzeń przekonały Davies, że miała przed oczami kolejnego z członków kadry nauczycielskiej, którego mądrze było zwyczajnie posłuchać. Jednocześnie skupiona i wpatrzona w profesora, jak w obrazek całkiem rozumnie kiwała nieznacznie głową wraz z rozwojem narracji Rosy. Być może to rzeczywiście nie tylko geny wili załatwiły mu posadę u Wang...
Z jakiegoś powodu całą resztę wykładu udało jej się totalnie przegapić, trochę jakby jej szare komórki postanowiły wyjść na spacer ze skradzionym cichaczem przez Gacusia piórem, czego jakże spostrzegawcza i obdarzona całkiem spektakularną percepcją Gryfonka totalnie nie zarejestrowała. Gdyby jeszcze ukradł je z jej ręki, być może Moe nadal siedziałaby na tyłku z ogłupiałym wyrazem twarzy, ale od początku zajęć nawet nie sięgnęła po swój ulubiony, starannie dobrany do notowania przyrząd. I w dużej mierze to dopiero uświadomienie sobie tej nowiny wybudziło ją z totalnego letargu. Oparłszy dłonie na blacie wystrzeliła w górę, prostując się nagle i rozglądając nienawistnym wzrokiem po zebranych w sali Ślizgonach. Kiedy już miała oskarżyć całą zieloną gromadkę o confundusowego psikusa i zagrozić zemstą, dotarła do niej rzeczywistość i musiała się pilnie uspokoić, jednocześnie próbując jakkolwiek ratować swój honor - przynajmniej w oczach pedagoga.
- Jednymi z - kaszl - przykładów bezpiecznych siedlisk są objęte zaklęciami antymugolskimi lasy zamieszkane przez centaury. To najprostszy i najskuteczniejszy sposób ukrycia tych stworzeń, które nie mają tendencji do opuszczania swojego wyznaczonego terytorium, jednocześnie nie mając zdolności neutralizowania tworów naszej magii. - usiadła prawie równie szybko, co wstała,  nie chcąc podawać Zakazanego Lasu, jako jednego z wielu takich miejsc. Bo akurat ten Las był pewnie najsilniej chronionym skrawkiem ziemi w Wielkiej Brytanii, w pakiecie ze szkolnym zamkiem i jeziorem. Szkoda jednak, że nie miał przy okazji ochrony antyuczniowskiej. A nazwa tylko potęgowała chęć do dreptania tam w czasie wolnym od lekcji.

Skupienie: wynik 16
Notatki: 1
Gacuś? 41, kradziej Gacuś działa

...

(+ odpowiadam na pyt. 5!)

Imbryczek lewitował zaklęty, podążając do pustoszejących kubeczków, by dopełnić je ciepłym napojem. Ostatnie czego chciał Rosa to dyskomfort jego uczniów podczas lekcji, którą celowo zrobił w auli ze względu na dzisiejszą nieprzyjemną pogodę na zewnątrz. Kiwnął ręką do @Maximilian Felix Solberg, nie przerywając wykładu i ponaglając go, by zajął wolne miejsce, nie rozpraszając reszty. Młody ślizgon z opieki nad magicznymi stworzeniami interesował się głównie tym, jakie może ze zwierząt pozyskiwać składniki, więc rozumiał brak jego entuzjazmu, kiedy omawiali historię prawa magicznego względem istot i stworzeń. Mimo to jemu również podesłał kubek pod nos, tak jak młodej gryfonce @Helen 'Hex' O. Eastwood, po której to jednak spodziewał się nieco więcej, niż po Solbergu gwoli zainteresowania tematem. Cieszył się niemniej, że mimo spóźnienia oboje zdecydowali się jednak na wykładzie pojawić.
- Bardzo dobrze, panno Milburn. - powiedział, zwracając jasne oczy w stronę @Kate Milburn i uśmiechnął się - Dziesięć punktów dla Gryffindoru. - rozejrzał się wokół biurka w poszukiwaniu Gacka, ten jednak już zdążył skorzystać z chwili nieuwagi i zniknął pomiędzy uczniowskimi ławkami - Gdzieś między wami kręci się mały niuchacz, uważajcie na drobiazgi. - powiedział swobodnym tonem, jakby wypuszczenie na łowy małego złodzieja nie było niczym nadzwyczajnym- Musi przywyknąć do towarzystwa czarodziejów, ale spróbujcie go złapać... - westchnął, przełączając na kolejny zestaw slajdów i odwracając się do młodziutkiego @Christian Hastings.
- Bardzo słuszne założenie, panie Hastings. Ich pociąg do skarbów sprawia, że mogą stanowić zagrożenie nawet mimo że same w sobie nie są szczególnie niebezpieczne, szczególnie w porównaniu z na przykład hipogryfami, z którymi dzielą kategorię. - uśmiechnął się do niego - Dziesięć punktów dla Ravenclawu. - przyznał, po czym skupił się na wypowiedzi kolejnej uczennicy, kiwając głową do @Helen 'Hex' O. Eastwood.
- Jak najbardziej się zgadzam, panno Eastwood. W odróżnieniu od niektórych innych dziedzin magicznych, które da się opisać zasadami i prawami, zajmowanie się magicznymi stworzeniami wymaga myślenia, sama znajomość podręcznikowej wiedzy może nie wystarczyć. - podkreślił to, co zawsze jasno wyrażał w ramach wartości i konieczności posiadania podręczników ze swojego przedmiotu. Przysiadł na krawędzi biurka, biorąc kubek do ręki i pokiwał głową, wysłuchując odpowiedzi gryfonki na zadane pytanie i uśmiechnął się - Bardzo dobre przykłady, Helen. Dziesięć punktów dla Gryffindoru.
Dał chwilę pozostałym uczniom, by zastanowili się nad odpowiedziami na pytania, które padły podczas wykładu i raz jeszcze, choć z zaskoczeniem w oczach to i z uśmiechem, spojrzał na @Kate Milburn, która wiodła prym podczas dzisiejszej lekcji.
- Dokładnie. Co więcej, duchy także opuściły obrady, urażone przedkładaniem interesu istot żywych ponad potrzeby istot martwych. Kolejne dziesięć punktów, gratuluję. - jego wzrok przemknął po obecnych w stronę wyciągniętej ręki @Morgan A. Davies - Tak? - przechylił głowę, słuchając jej odpowiedzi - Tak jest. Najbardziej oczywistymi przykładami, mogą dla Was być Zakazany Las, czy Rezerwat magicznych stworzeń Shercliffe'ów. - podsunął jeszcze- Dziękuję. Dziesięć punktów dla Gryffindoru.
Po wysłuchaniu wszystkich, chcących zabrać głos, zwrócił uwagę uczniów na ryciny, które zaklęciem rzucił na ścianę, kontynuując po wypowiedzi Morgan temat bezpiecznych siedlisk.
- Bezpieczne siedliska. Od czasu dołączenia w osiemnastym wieku klauzuli siedemdziesiąt trzy do Kodeksu Tajności czarodziejów, każde państwo i ministerstwo magiczne ma obowiązek pilnować ukrycia magicznych stworzeń na swoim terenie. - zaczął - Niektóre gatunki nie potrzebują specjalnej ochrony, bo kryją się doskonale z natury, inne pomimo starań ministerstw, wciąż wymykają się na tereny zamieszkane przez mugoli. - przełączył kilka fotografii- W celu tworzenia bezpiecznych siedlisk stosuje się bariery antymugolskie, głównie w lasach dla centaurów, o których wspomniała Morgan, czy jednorożców, a inne miejsca czyni się po prostu nienanoszalnymi. Istnieją jednak stworzenia, które swoją magią mogą niwelować działanie zaklęć antymugolskich. Czy komuś przychodzi do głowy, jakie? - spojrzał po auli, po czym kontynuował tłumaczenie regulacji dotyczących hodowli i sprzedaży magicznych stworzeń oraz obowiązków spoczywających na opiekunach takich zwierząt, od zaklęć zwodzących, po zaklęcia modyfikujące pamięć, co należy do obowiązków głównie pracowników Biura Dezinformacji.



Tak jak w pierwszym etapie, Atlas podczas wykładu zadaje pytania, na które możecie chcieć odpowiedzieć za dodatkowe punkty dla domu. Proszę o podkreślenie odpowiedzi, by było ją wyraźnie widać.
1. Jakie stworzenia w sposób naturalny, stosując swoją magię, cechy charakterystyczne bądź naturę, pozostają niewidoczne dla mugoli. Wymień przynajmniej trzy.
2. Jakie stworzenia wymykają się najczęściej i można o nich usłyszeć w mugolskich źródłach czasów nowożytnich. Wymień przynajmniej dwa.
3. Jakie stworzenie korzystając ze swojej magii, potrafi zniwelować zaklęcia antymugolskie i dlaczego tak się dzieje?

Sprawdzam
Pod koniec wykładu Atlas robi krótki sprawdzian wyjściówkowy. Nie jest to jakiś wybitnie stresujący test, Atlas też nie tworzy wokół niego szczególnie stresującej otoczki, zachęca was do korzystania ze swoich notatek i napisania swoich opinii.
Dba też o to, byście mieli dostatek herbatki na dobrą wenę.  

Zasady:
Opcje są dwie, dla osób, którym chce się pisać i dla osób, które wolą rzucić kostką.
Zacznij od rzutu k6 na czytelność pisma, bo Atlas nie ma cierpliwości do rozszyfrowywania hieroglifów.
Za wynik 1 Twoja ocena zostanie obniżona o jeden stopień.

Praca pisemna
Napisz na min. 500 znaków czym jest i czym się zajmuje Biuro Dezinformacji, kładąc nacisk na jego znaczenie w kontekście stworzeń i istot magicznych. Praca na 500 znaków to ocena Powyżej oczekiwań.
Dodatkowe punkty (na ocenę "wybitny") za wymienienie wydziałów Departamentu Kontroli Nad Magicznymi Stworzeniami z przykładami podlegających im biur.

Rzut kostkowy
Rzuć k100 na to, jak poszło Ci na sprawdzianie.
Wybitny - 91-100
Powyżej oczekiwań - 61-90
Zadowalający - 30-60
Nędzny - 1-29
(okropnego i trolla nie ma w skali)

Modyfikatory
Osoby z notatkami na 6 mają wybitny.
Osoby z notatkami w przedziale 4-5 mogą przerzucić k100 i wybrać lepszy wynik.
Za powyżej 10 pkt z ONMS można przerzucić kostkę k100 - drugi wynik jest ostatecznym.
Za skupienie powyżej 50 można przerzucić kostkę na bazgrolenie.  

Jeśli rzucisz kostkami i pójdzie Ci nie tak, jak byś chciał/a możesz zmienić zdanie i napisać pracę pisemnie.

Gacuś II
Zgodnie z prośbą Atlasa, możesz spróbować złapać niuchacza, jak będzie się koło Ciebie krzątał.
Rzuć k6 na to, czy Gacek kręci się koło ciebie, gdzie parzysta oznacza, że tak, po czym rzuć kolejne k6 na to, czy uda Ci się go złapać. Sukces w łapaniu jest wtedy, kiedy druga kostka jest niższa od pierwszej.
Pamiętaj by podkreślić w poście jeśli uda Ci się go złapać, by inni już nie próbowali!

Kod:

<zg>Czytelność:</zg> [url=link]wynik k6[/url]
<zg>Praca:</zg> pisemna/kostkowa
<zg>Punkty:</zg> [url=link]wynik k100[/url] (dla pracy kostkowej)
<zg>Ocena:</zg> <zgss>ostateczna ocena w skali (dla pracy kostkowej)</zgss>
<zg>Modyfikatory:</zg> wypisz wykorzystane modyfikatory
<zg>Gacuś?</zg> [url=link]wyniki k6 na łapanie niuchacza[/url]


Lista obecności:

Czytelność: 3 -> 6
Praca: pisemna
Modyfikatory: Za skupienie powyżej 50 można przerzucić kostkę na bazgrolenie.
Gacuś? 6 i 5

Samo w sobie zdobycie punktów dla Gryffindoru nie było dla Helen tak istotne, jak otrzymanie pochwały oraz uśmiechu półwila, przez który niemalże się rozpłynęła. Nie lubiła tego efektu, jaki na niej wywierał profesor. Odczuwała zadowolenie ze swojej wypowiedzi, bo do innych nauczyciel musiał coś tam dopowiadać, a ona wyczerpała temat. Dziewczyna bez problemu dzieliła swoją uwagę pomiędzy robienie bardzo spójnych notatek, oglądanie rycin na tablicy, słuchanie wykładu oraz zerkanie okiem na niuchacza, którego planowała złapać.
- Myślę, że mugole bardzo interesują się duchami - odezwała się, gdy padło pytanie. I kolejny raz wypowiadała się o mugolach. Może dlatego, że sama była brudnej krwi i po prostu najlepiej rozumiała ich myślenie oraz kulturę? - Jest masa ludzi, która w nie wierzy, zbierają ślady, dowody, organizują takie grupy jak International Ghost Hunters Society. Właściwie ze wszystkich stworzeń chyba te są najbliżej takiego "odkrycia", chociaż oczywiście Biuro Dezinformacji pewnie często musi nad tym pracować, jeśli jakiś duch zostanie zauważony i sfotografowany, nagrany w  EVP (Electronic Voice Phenomena) i tak dalej. A poza tym chciałam omówić też Yeti. To już dużo bardziej legenda wśród mugoli, ale nadal, istnieje coś takiego jak kryptozoologia, co mnie osobiście fascynuje. Mugole poszukują takich tajemniczych istot, w które większość społeczeństwa zwyczajnie nie wierzy. Dla nich yeti to kryptyda, dla nas zwierzę jak każde inne. Co ciekawe, czarodzieje też mają swoje kryptydy! Zwierzęta, w których istnienie nawet my nie dajemy wiary, jak przykładowo ględatek niepospolity. Ministerstwo nigdy tego nie potwierdziło, prawda? - podekscytowała się, mówiąc całkiem żywiołowo pod koniec i gestykulując. Widać było w Eastwood szczere zainteresowanie oraz pasję związaną z fauną. Uznała, że podała odpowiednie przykłady i zamilkła, na moment koncentrując się na dopisaniu do swojego zeszytu tych informacji.
Nadszedł czas na sprawdzian, co wcale nie zestresowało ciemnowłosej. Zwłaszcza, że profesor Rosa pozwalał skorzystać z notatek, a do tego miała dobrą herbatę do popijania.

Biuro Dezinformacji - jeden z urzędów w Ministerstwie Magii podlegający pod Departament Kontroli Nad Magicznymi Stworzeniami. Gdy dojdzie do niebezpiecznego zetknięcia się dwóch światów, mugolskiego oraz magicznego, pracownicy Biura mają za zadanie zadbać o możliwe złagodzenie skutków. Czynią to różnymi sposobami, często korzystając z możliwości modyfikacji pamięci mugolom, aby utrzymać Kodeks Tajności. Nierzadko też współpracują z ich władzami, dogadując się co do "oficjalnej wersji wydarzeń". Jeśli przykładowo dojdzie do spotkania magicznego stworzenia z mugolami pracownicy mają za zadanie zaopiekować się danym zwierzęciem i przeniesieniem go na bezpieczne tereny, np. objęte barierami antymugolskimi. Jeśli ucierpieli mugole to również otrzymują pomoc, nierzadko w magicznych szpitalach, a potem ich pamięć jest czyszczona, podobnie jak pozbywa się wszelkich dowodów w postaci zdjęć czy nagrań, jakie mogli zrobić. Sam teren, jeśli został w jakiś sposób zniszczony, także jest objęty nadzorem, czasem tłumaczy się to jakąś klęską żywiołową. Oczywiście, im większe i potężniejsze stworzenie tym więcej pracy może mieć z tym Biuro Dezinformacji.
Grogan Kikut powołał trzy wydziały w Departamencie Kontroli Nad Magicznymi Stworzeniami:
1. Wydział Zwierząt, pod który podlega Biuro Łączności z Centaurami, Komisja Likwidacji Niebezpiecznych Stworzeń, Biuro Badań i Kontroli Smoków, Brygada Ścigania Wilkołaków, Rejestr Wilkołaków, Biuro Doradztwa w Zwalczaniu Szkodników
2. Wydział Istot
3. Wydział Duchów
W Departamencie są też dwa biura: Biuro Łączności z Goblinami i Biuro Dezinformacji.

Wypiła całą herbatę i odłożyła pióro na bok. Wtedy, swoim wyczulonym szóstym zmysłem, wyczuła ruch przy nodze. Błyskawicznie wyciągnęła dłoń pod ławkę, natrafiając na miękkie futerko. Zacisnęła na karku niuchacza mocno piąstkę, po czym podniosła zaskoczone stworzenie do swojej klatki piersiowej. Urocze kretopodobne zwierzątko nie próbowało uciekać. Helen obejrzała je sobie z zaciekawieniem, po czym delikatniej ułożyła malucha w zagłębieniu ramienia.

/ Odpowiadam na pytanie 2. Niuchacz złapan.

Czytelność: idealna
Praca: zaliczona za 6 w notatkach w pierwszym etapie
Punkty: wszystkie
Ocena: wybitny
Modyfikatory: te tutaj rzuty
Gacuś? 4, 4 próba była nieudana hehe

Niuchacz zjawił się gdzieś przy jej nodze i próbowała go złapać, nawet jeśli nie po to, żeby oddać go Atlasowi, to żeby poczuć pod palcami jego futerko i trochę go potarmosić - niestety zwierzak uciekł gdzieś dalej, a Kate straciła nim zainteresowanie. Postanowiła za to odpowiedzieć na kolejne zadane przez nauczyciela pytanie.
- Jest całkiem sporo zwierząt i istot, które mogą umykać spojrzeniom niemagicznych ludzi, dzięki swoim zdolnościom stawania się niewidzialnymi. Między innymi demimoz, przyczajacz, cete. Również dementor, choć oddziałuje swoją aurą na mugoli, nie jest przez nich dostrzegany. Podobnie testral, którego niewidzialność dotyczy każdego, kto nie był świadkiem śmierci - wymieniła.
A test poszedł jej jak z płatka. Powinna częściej tak angażować się w lekcje - okazuje się, że gdy skrzętnie notuje się słowa profesora oraz aktywnie uczestniczy w zajęciach, wiedza jakimś sposobem zostawała w głowie na dłużej. Oddała pracę z pewnością, że otrzyma za nią wysoką ocenę.

/pytanie 1 odpowiedziane

Skupienie: 87
   Notatki: 6
   Gacuś? 100~!

W końcu też nadszedł on: książę hogwarckich błoni, samozwańczy kowboj, zaklinacz dzikich zwierząt oraz półwil o złotym uśmiechu. Na pewno doceniała jego obecność oraz to, że postanowił zorganizować dla nich te zajęcia. Z początku naprawdę obawiała się tego jak będzie wyglądał jej wykład, bo musiała na szybko wyciągnąć jeszcze przybory do pisania i czynić notatki z tego, co mówił im Atlas. Zawsze miała problemy z odpowiednim skupieniem się na teorii. Zwłaszcza, że blondyn zaczynał od rzeczy, które jej zdaniem może i stanowiły fajną ciekawostkę, ale poza tym nie były jej za bardzo do czegokolwiek potrzebne skoro zajmowała się zwierzętami w praktyce, a nie przyklepywała papiery czy uzupełniała encyklopedie. Mimo wszystko posłusznie przyłożyła się do swojego zadania.
Starała się pisać dosyć zrozumiałymi skrótami, wybierając najistotniejsze wspomniane przez Rosę informacje. Nie sposób było spisać każde słowo, które opuszczało jego usta dlatego musiała wykazać się gryfońskim sprytem i zgodnie z nim podjąć odpowiednie działania. No, ale przede wszystkim nie mogła dać się rozproszyć uroczemu niuchaczowi, który towarzyszył nauczycielowi, a to już było o wiele większe wyzwanie.

Czytelność: 2
Praca: kostkowa
Punkty: 41 -> 84
Ocena: PO
Modyfikatory: skupienie 4
Gacuś? -

Słuchał, jak gryfonki wymądrzają się na te wszystkie tematy, ale szczerze mało do niego docierało. Najchętniej pierdolnąłby coś na pobudzenie, ale oczywiście nie mógł, a temat dzisiejszej lekcji wcale nie pomagał mu w cieszeniu się tą chwilą. Próbował robić notatki i słuchać, a gdy przyszedł test, westchnął, posyłając nauczycielowi pełne bólu i wyrzutów spojrzenie. Co jeszcze? Na chuj mu były te wszystkie prawa i regulacje? Nie potrafił odpowiedzieć na te pytania. Tak samo jak na niektóre, które znalazł na pergaminie. Bazgrał nieco "na czuja" i to dosłownie bazgrał, bo o ile jego pismo zawsze było dość nieczytelne i krzywe, to dzisiaj wydawało się, że pióro w ogóle nie chce z nim współpracować. Cóż, to już problem Atlasa, czy rozczyta te hieroglify.

Czytelność: 2
   Praca: kostkowa
   Punkty: rzuciłam 25 po przerzucie, ale w sumie z tego że miałam notatki na 6 wychodzi wybitny
   Ocena: Wybitny, i guess...
   Modyfikatory: kufer plus za notatki
   Gacuś? nawet się nie kręci :c

Nie cierpiała prac pisemnych. To była jedna z jej największych bolączek, a całej sytuacji na pewno nie poprawiał fakt, że jej pismo nie należało do tych najpiękniejszych i dobrze czytelnych. Niektórzy uznawali, że skoro opanowała chińskie pismo to będzie musiała mieć z pewnością ładne pismo w alfabecie łacińskim. Otóż nie. Kiepski stereotyp, że Azjaci mają ładne pismo, bo opanowali jakieś bardziej skomplikowane wzory.
Wytężyła uważnie swój mózg, aby przypomnieć sobie wszystkie najważniejsze fakty, których mogłaby użyć w swoim wypracowaniu, które pełne było śladów skreśleń, gdy nagle zdążyła się rozmyślić odnośnie tego jak sformułować kolejne zdania, aby wszystko brzmiało dosyć naturalnie i mądrze.
W międzyczasie rozglądała się jeszcze po sali w poszukiwaniu Gacusia, ale ten nieszczęśliwie postanowił zignorować Gryfonkę i kręcić się w zupełnie innej części sali. A szkoda, bo na pewno spodobałyby mu się liczne pierścionki na palcach studentki oraz srebrny naszyjnik, który miała na szyi. No, ale jego strata.

Czytelność: 6
Praca: pisemna
Ocena: tbd
Modyfikatory: -
+ pytanie 3~

Pomimo lekkiego zdezorientowania uznała, że może śmiało dołączyć do popisujących się wiedzą dziewczyn i uniknąć wzięcia ją za kompletną ignorantkę, która przywędrowała na zajęcia wyłącznie w celu wyspania się, pogapienia w ścianę (albo w Rosę) i większość wiedzy, którą chciał się podzielić z nimi nauczyciel puszczała mimo uszu.
-  Jeżeli chodzi o przełamywanie antymugolskich zaklęć, najbardziej znane są chyba kelpie - ze względu na swoją zmiennokształtność, metodę polowania i pragnienie zwrócenia na siebie uwagi ofiary. No i istnieją też na przykład pogrebiny, których jednym z głównych celów jest poszukiwanie i towarzyszenie osamotnionym ludziom.
Choć jej głowa ewidentnie jeszcze odczuwała (lub chciała odczuwać) skutki (domniemanego) Confundusa, ani trochę nie potrzebowała posiłkować się wiedzą z obecnych zajęć, by w kilku zdaniach opisać działania nie tylko Biura Dezinformacji, ale i każdego innego w Ministerstwie, będącym przecież miejscem jej pracy. Zdążyła tam już przecież poznać parę osób, pozwiedzać kilka pięter i nasłuchać się licznych plotek o obecnych i dawnych pracownikach. Uśmiechnęła się lekko, z wyraźną ulgą, bo chyba udało jej się uratować od wszelkich upokarzających wypadków. Poza jednym.
- Profesorze, będę potrzebowała mojego pióra od Gacusia. - zadeklarowała z wyraźnym zakłopotaniem po zgłoszeniu się, gdy mieli już przejść do pisemnej części sprawdzania wiedzy. Kiedy już otrzymała brakujące piśmiennicze narzędzie, wymaściła dość zwięzłą odpowiedź na zadane pytanie.

Wyjścióweczka:

Czytelność: 2
Praca: kostkowa
Punkty: 48->21
Ocena: Nędzny
Modyfikatory: przerzut k100 za notatki
Gacuś? -

Całe to zamieszanie z Gacusiem i zaginionym piórem Jenn, zdecydowanie nie wpłynęło dobrze na jego koncentrację. Starał się napisać jak najlepiej, nawet miał całkiem dobre notatki, ale co w nie spojrzał, to kątem oka zauważał małego kleptomana, a nawet jeśli go nie widział, to nieświadomie sprawdzał czy wszystko ma na miejscu, do tego brak zegarka, do którego się przyzwyczaił, też zaprzątał mu myśli. A co jeśli Gacuś go nie odda? To nie był drogi zegarek, właściwie dość tani, ale miał liska na tarczy, którego ogonek wskazywał sekundy.
Koniec końców napisał sprawdzian, ale wiedział, że nie ma co liczyć na dobrą ocenę, mówi się trudno, na następnej lekcji postara się bardziej. Oby Jenn napisałą dobrze, bo jeśłi też zawali, to oboje będą mieć kiepskie humory, a to prowadziło do spięć między nimi, których Chris szczerze nie znosił. Kiedy oddawał swoją kartkę, czuł się jakby zawiódł profesora, którego przecież lubił, tak jak jego przedmiot.

Czytelność: 1
Praca: kostkowa
Punkty: 4
Ocena: Okropny
Modyfikatory: "Za wynik 1 Twoja ocena zostanie obniżona o jeden stopień."
Gacuś? -

Zduszony okrzyk Aneczki niespodziewanie poniósł się po klasie. Zaczęła tę lekcję niesamowicie skupiona. I zapewne poszłoby jej dziś fenomenalnie, gdyby nie  @Maximilian Felix Solberg , a raczej jego prezent świąteczny, w którym wcześniej nie wyczuła podstępu. Tuż przed rozpoczęciem pisania wyjściówki Aneczka dostrzegła przewodniczącego Labmedu i pomyślała, że zrobi mu przyjemność, decydując się na notowanie piórem, który podarował jej razem z tą zupełnie nietrafioną durnostojką, która zapewne wpadła do pakunku przez przypadek. W końcu nie podejrzewała osoby piastującej poważną funkcję o żadne celowe uchybienia w jej stronę.
Rozpisała na skrawku papieru nowe pióro, dla własnej przyjemności pisząc na nim Anna Luna Rosa, po czym przeszła już na właściwą kartkę z pracą wyjściową. Naturalnie znała odpowiedzi na wszystkie pytania, ONMS był jednym z jej ulubionych przedmiotów, ale kiedy poczuła na czole ledwo wyczuwalne łaskotanie, zamarła. Oczywiście nie mogła w trakcie wyjściówki wyciągnąć lusterka, ale jako że siedziała na uboczu, miała po swojej lewej stronie gablotkę, w której mogła się przejrzeć. I właśnie wtedy zrozumiała, co się stało, a po sali potoczył się okrzyk.
Ania zasłoniła ręką napisy na czole, wymalowane tam przez Pióro Głupca, na które tak podstępnie dała się złapać, a potem w panicznym pośpiechu dokończyła ledwo co zaczętą wypowiedź. Zgarnęła swoje rzeczy do torby i z rozpalonymi ze wstydu policzkami dopadła do biurka nauczyciela, rzucając mu nabazgroloną, gorzej niż mizerną pracę.
- P-przepraszam, j-ja muszę... D-do widzenia - wyrzuciła z siebie, nie patrząc w oczy @Atlas M. O. Rosa , a potem wciąż zasłaniając dłonią czoło wybiegła z zajęć. Tak. Wybiegła. Anna Luna Brandon, która była damą i nie biegała nigdy. I oczywiście nikt nie zobaczył napisu, który miała wysmarowany na czole, ale fakt przedwczesnego wypadnięcia z klasy nie mógł pozostać niezauważony.

Czytelność: 4
Praca: kostkowa
Punkty: 30
Ocena: Zadowalający
Modyfikatory: -
Gacuś? -

Jenna czerwona na twarzy zajęła miejsce, w duchu dziękując profesorowi za to, że jej nie zganił za wiercenie się i nieuważność na lekcji. Chwyciła pióro pożyczone od Christiana i zaczęła pisać co należy, w trakcie pytań mając ogromną nadzieję, że stanie się niewidzialna. Kiedy przeszli do wejściówki, wlepiła wzrok w kartkę, zastanawiając się, co ma napisać, tak bardzo zdenerwowała się całą tą sytuacją z niuchaczem, a w dodatku uświadamiając sobie, że cały czas zerka w stronę stworzenia, czując przed nim lęk. Niby jak miała podejść do profesora po lekcji mając świadomość, że ten stwór jest tuż obok?! Przełknęła gulę, którą poczuła w gardle, a potem wróciła do pilnego notowania odpowiedzi na pytania. Miała bardzo staranne pismo, ale kiedy rozległ się krzyk puchońskiej pani prefektki, zestresowana i napięta do granic możliwości Jenna wystraszyła się i postawiła wielkiego kleksa, zamazując część odpowiedzi i rujnując staranność, s którą pisała. Ale trudno, nie było już czasu, żeby poprawiać. Oddała nauczycielowi to, co miała i tyle. Niuchacz był większym problemem.

Uśmiechnął się miękko, widząc kolejną aktywność ze strony @Helen 'Hex' O. Eastwood. Kiwając głową, wysłuchał jej wypowiedzi.
- Tak, domniema się, że ględatek niepospolity jest zbyt szybki, by go dostrzec. Niestety osoby, które twierdzą, że go widziały nie są autorytetami w dziedzinie magizoologii, więc trudno jest uznać ich ocenę za miarodajną. Specjaliści skłaniają się ku temu, że ględatki to zwykłe zające. - potarł w zamyśleniu podbródek - Moją ulubioną kryptydą jest z całą pewnością chrapak krętorogi. - kiwnął głową, zgadzając się z tą myślą - Niemniej w pełni zasłużone dziesięć punktów dla Gryffindoru, Helen. Dziękuję za odpowiedź. - uśmiechnął się do niej z błyskiem w jasnych oczach.
Odwrócił spojrzenie w stronę @Kate Milburn, zainteresowany jej wypowiedzią wcale nie mniej jak wypowiedzią Helen - Jak najbardziej, doskonałe przykłady. Dziesięć punktów, dziękuję. - skinął głową, nim machnął na imbryk, by znów zatoczył rundkę wokół ław w celu uzupełnienia kubeczków obecnych na zajęciach.
- A tak, kelpie. Ich metody żerowania opierają się na łowieniu mugoli. - pokiwał głową, wysłuchując wypowiedzi @Morgan A. Davies - Wykształciły więc umiejętność omijania takich barier, jest to szalenie ciekawy proces — nawet w czasach obecnych prowadzi się udoskonalanie tego zaklęcia, ponieważ i umiejętności kelpie ewoluują, więc wciąż trzeba mieć rękę na pulsie. Dziesięć punktów, dziękuję Morgan.
Kiedy przyszedł czas pisania pracy, Rosa zwrócił spojrzenie na zbliżającą się gryfonkę.
- Hm? - uniósł brwi - Och. Zabrał Ci pióro? - pokręcił głową z niedowierzaniem. Jak na zawołanie usłyszał odległy skrzek Gacusia. Podniósł wzrok w tamtym kierunku, by zobaczyć, że spoczywa on w ramionach młodej Eastwood. Uśmiechnął się do niej ponownie, po czym odebrał zwierzaka, by sprawdzić, cóż takiego zdążył on podprowadzić uczniom. Oddał Davies jej pióro, a resztę fantów ułożył skrupulatnie na biurku, a każdy wychodząc, mógł odebrać swoją własność.
Po lekcji zebrał wszystkie wyjściówki, żegnając uczniów i dziękując za udział w wykładzie.

Obecność: