Owego kolejnego, pochmurnego poranka, Valentin nie śpiesząc się, opuścił ciemne lochy. Co prawda nie chciał, bowiem nie lubił tak wcześnie rano jeść, jednakże musiał się napić, kawa była czymś co o tej porze było dla niego konieczne. Nie chciało mu się przepychać znów przez kuchnię pełną skrzatów, więc postanowił, że wypije ją po prostu w Wielkiej Sali. Nieco niewyspany, aczkolwiek jak zwykle w przemyślanie dobranych ubraniach, wszedł do owego pomieszczenia na parterze. Miał na sobie koszulę w biało szkarłatne pasy, a i oczywiście nie zapomniał jednego ze swych archaicznych zegarków, zwisających z kieszeni. Nie rozglądając się po sali skierował się do jakiegoś wolnego miejsca przy stole Slytherinu. Leniwie sięgnął po dzbanek z kawą, aby nalać nieco napoju do kubka. W myślach nieprzerwanie narzekał, że znów siedział po nocy, co za tym idzie, te parę marnych godzin snu na pewno nie były wystarczające. Spojrzał na czarny napój w kubku, mając nadzieje, że nieco go rozbudzi do życia, po czym wypił parę jego łyków.
Siódme piętro? Bez sensu. Ale może zahaczy o nie, idąc do wieży Ravenclawu. Pobije ludzi laską i od razu humor się poprawi. Nie, nie poprawi się, prawdopodobnie nigdy. Ale zadać trochę bólu zawsze można, nieprawdaż? Chybotliwie, opuścił Wielką Salę.
Brook zwiedzając i gubiąc się w zawiłych korytarzach Hogwartu, w końcu trafiła do Wielkiej Sali. A skoro już tu trafiła, postanowiła zjeść coś bo od tych spacerów naprawdę zgłodniała. Swoje kroki skierowała do jednego ze stołów, rozpoznając siedzących przy nim Ślizgonów. Usiadła na wolnym i nieco oddalonym od reszty uczniów miejscu na ławie, kątem oka zauważając, że jakaś Gryfonka krzyczy coś o jakiejś imprezie. No cóż, może później wpadnę - pomyślała, nie decydując się jednak na nic więcej do jedzenia, niż jeden tost. Jedząc, piła czarną i gorzką kawę, do której miała słabość.
Wpadł do Wielkiej Sali, potrącając po drodze paru młodszych uczniów. Gdy tylko dopadł stołu Ślizgonów, ignorując ich pytające spojrzenia, wpakował do przestronnych kieszeni płaszcza tyle najróżniejszych słodyczy, że wkrótce te już pękały w szwach. Z miłym zaskoczeniem dostrzegł Brook i podszedł do niej, po czym wyszeptał do ucha prośbę, żeby również zgarnęła parę słodyczy do kieszeni. - Chodź do góry! - Dodał. - Szykuje się niezła nocka! - Uśmiechnął się promiennie, po czym spojrzał na nią unosząc ku górze jedną brew.
Odwróciła się w stronę chłopaka, który poprosił ją o dość dziwną rzecz. Był to nie kto inny, jak Wilkie, który właśnie wpychał sobie słodycze do kieszeni szaty. Można było to uznać za dość dziwne, ale czy którykolwiek Ślizgon zachowywał się do końca normalnie? Wszystko się wyjaśniło, gdy chłopak wspomniał o imprezie. - No, teraz to wszystko jasne - mruknęła bardziej do siebie, niż do niego, dopijając ostatni łyk kawy. Wstała z ławy, również napychając kieszenie szaty jakimiś słodyczami ze stołu. - Prowadź w takim razie - poprosiła przyjaciela, ciesząc się, że nie będzie szła tam sama. Miała zamiar iść tam, gdzie chłopak ją poprowadzi. Nie chciała prowadzić, bo mogłoby się to skończyć jakimś zabłądzeniem w labiryncie korytarzy.
Dostrzegł, że dziewczynie podobała się perspektywa imprezy i ten mimowolnie wykrzywił wargi w szerokim uśmiechu. - Chodź, chodź - Pognalił ją, po czym złapał za dłoń i pociągnął gwałtownie zmierzając ku schodom. Po drodze nie odezwał się już nawet słowem. Nie wiedział co powiedzieć. Wcześniej odczuwał pewne niepewności z związku z wypaleniem ów imprezy, ale gdy dziewczyna zgodziła się z nim pójść, znów zajarzyły się jego ochocze iskierki i wigor. Ile już razy podróżował dzisiaj z parteru na ostatnie piętro? Miał nadzieję, że nie wygląda tragicznie, a jego fryzura mimo wszystko wciąż jest boska.
Zawitał do Wielkiej Sali. Ciasteczka, nadwęglone w dodatku, okazały się niekoniecznie najlepszą dietą. A Morpheus potrzebował jedzenia, by wyrosnąć na dużego chłopca. Którym już był, ale to szczegół zupełnie nieistotny. Zasiadł wobec tego do stołu nauczycielskiego, by rozpocząć konsumpcję połączoną z łypaniem przyjaznym wzrokiem po sali. Polubił Hogwart, zdecydowanie nie miał zamiaru opuszczać go kosztem Londynu.
Weszła do Wielkiej Sali. Miała na nogach swoje nowe szpilki, o dosyć dużym obcasie, więc nie mogła biec. Rozejrzała się, w Wielkiej Sali pomimo tak później pory, było jeszcze parę osób w tym Morpheus! Ten facet był naprawdę przystojny. Davis jeszcze nigdy nie rozmawiała z nim sam na sam. Stwierdziła, że należy to w końcu zmienić, szczególnie, że stół nauczycielski był nie licząc własnie Phersu całkowicie pusty. - Dzień dobry. - Oznajmiła miłym tonem, podchodząc w jego stronę. W końcu co miała mu powiedzieć? Cześć? - Jak panu minął dzień? Mogę się przysiąść? - Ha! Jak się zgodzi, to nie dość, że będzie miała okazję z nim porozmawiać, to jeszcze posiedzi sobie przy stole nauczycielskim. Nieziemsko.
- Bry - odparł wesoło, przełknąwszy już kęs ciasta z dyni. Błękit oczu błysnął. Kojarzył ją, była na skraju lasu z Gryfonem. Widywał ją kilkakrotnie w różnych miejscach. Musiał przyznać, że Hogwart to siedlisko pięknych dziewczyn. Cass wiedziała co mówi, wspominając o ponętnych pannach w liście. - O dniu, zdaje się, wspominałem już na skraju Zakazanego Lasu... - Mrugnął porozumiewawczo. - Ależ oczywiście, usiądź. - Rozporządził beztrosko, dopiero po chwili przypominając sobie, że to stół nauczycielski. Ach, pal licho, niech siada. Podobnież pięknym zezwala się na więcej.
Zajęła miejsce tuż obok niego uśmiechając się wesoło. Prawda, widziała go już dziś w Zakazanym Lesie, a raczej na jego skraju i potraktował ją i zarazem Mike'a bardzo łagodnie. Phersu w ogóle był ciekawym człowiek... tak, ciekawym a zarazem przystojnym. - Prawda. - Gdyby o tym nie wspomniał, to prawdopodobnie nawet nie wiedziałaby, że to nastąpiło dziś. - Ale my tam i tak byliśmy tylko przypadkiem. - Skłamała, chociaż nie wątpiła, że on już dobrze zna te uczniowskie sztuczki. Popatrzyła na jedzenie na stole. W zasadzie nie różniło się ono od tego, które było na stołach uczniowskich. No może było tu mniej rzeczy słodkich, a więcej dań. Wszystko pachniało przewybornie, aż miało się ochotę czegoś skosztować. - Tak w ogóle to smacznego. - Zreflektowała się. - Oglądał pan mecz Slytheriniu i Ravenclawu? - Zaciekawiła się. W końcu złapała znicza! Miała się czym chwalić.
- Hohoho, przypadkiem! - roześmiał się cicho pod nosem, ale postanowił nie kontynuować tematu. Jeszcze jakiś nauczyciel usłyszy i doniesie, że Morpheus od tak ignoruje uczniów szwendających się w pobliżu Zakazanego Lasu. Chociaż, szczerze mówiąc, nie wydawało mu się, by młodzi nauczyciele, których edukacja w Hogwarcie w większości przypadków zakończyła się nie dalej jak kilka miesięcy wcześniej, byli szczególnie restrykcyjni. Sieć znajomości działa. Takie tam. Przyjrzał się wnikliwiej ślicznej Ślizgonce. Czoło przecięło kilka zmarszczek zadumy, a on pogładził policzek w pozycji myśliciela. - Aach! - Twarz rozjaśniła się zrozumieniem, usta rozciągnęły w ciepłym uśmiechu. - Dzisiejszy towarzyski, który fenomenalnym złapaniem znicza zakończyła niejaka Angie Davies? - Zapytał, dość retorycznie, mrugając do niej przyjaźnie. Za często mrugał, chyba.
Uśmiechała się pogodnie podczas całej rozmowy. Ten mężczyzna miał w sobie coś, co nie pozwalało na to by uśmiech zniknął z twarzy. Zamrugała kilka razy szybciej, może to przez to, że i on mrugał dosyć szybko a może po prostu ona tak miała? W końcu ostatnio częściej się jej to zdarzało. Sztuka przyzwyczajenia. Miała jeszcze dodać, że przypadki chodzą po ludziach, ale darowała sobie. W końcu możliwe, że jeszcze ją kiedyś spotka w okolicach lasu. Nie była grzeczną dziewczynką. - Dokładnie tak! Angie Davis, to ja. - Zaśmiała się cicho. - Ale niestety nie trafiliśmy żadnego gola. - Wzruszyła ramionami. Nalała sobie do jednej z pustych szklanek soku dyniowego, z nadzieją, że nie pozwala sobie na za dużo. No ale w końcu, rozmowa przy szklankach zawsze była luźniejsza. Nawet przy szklankach pełnych soku. - Pogoda dopisała, to i znicz było łatwo wypatrzyć... chociaż w sumie z pięć razy mi uciekł.
To było przemiłe, widzieć dziewczynę, której - póki co - uśmiech nie znika z twarzy. Człowiek od razu czuł się jakoś raźniej, jakby uśmiech miał w sobie zamkniętą niespotykaną formę energii. - Gratuluję więc, panienko Davis - rzekł, skłaniając się płytko, chociaż siedział wciąż na krześle. Człowiek wielu talentów. - Liczy się rezultat końcowy - dodał z rozbawieniem, chociaż ze współczuciem pomyślał o Krukonach, którzy wstrzelili kilka goli, a i tak na nic się to zdało. Sam już wcześniej napełnił szklankę sokiem, teraz uniósł ją, żeby wznieść toast. Uśmiechnął się szeroko. - Proponuję wobec tego toast, za skłonne do współpracy znicze i śli... - Śliczne? Nie pozwalaj sobie na zbyt dużo, Morph. - ...zgońskie szukające.
Rozmowa o Quidditchu skłoniła ją do rozmyślań o tym, czy sam Morpheus grał kiedyś w drużynie. Musiała się tego dowiedzieć, może nawet ma jakąś ciekawą opowieść w związku z jakimś meczem? - A ty, - Zwróciła się nie per pan, tak jak sobie życzył w Zakazanym Lesie. Mimo, że wtedy nie odzywała się dużo, to słuchała uważnie. - grałeś kiedyś w drużynie? - Nawet nie wiedziała do jakiego domu chodził. - I w ogóle z którym domem cię kojarzyć? - Było jej trochę głupio zwracać się do niego tak na "ty", ale wiedziała, że to przejdzie. Podniosła szklankę by wznieść toast, było jej bardzo miło. - Ślizgońską! Bo jest tylko jedna. - Wtrąciła się. - I za niezwykłego gajowego. - Przyłączyła się. Mogła powiedzieć, że za przystojnego, ale jak to tak?! Uczennicy nie wypada... chociaż, kto wie, może przy jakiejś okazji.
- Ach, grałem, owszem - uśmiechnął się do wspomnień, ale przez twarz przebiegł jednocześnie cień. - Należy mnie kojarzyć, ku mojej wielkiej rozpaczy, z Beauxbatons - przewrócił oczyma, krzywiąc się nieznacznie. - A quidditch to jedno z niewielu dobrych wspomnień, jakie wyniosłem z tej szkoły. Upił łyk soku dyniowego, gładząc się po brodzie w zadumie. - Hogwart podoba mi się zdecydowanie bardziej. - Spojrzał na nią, uśmiechając się lekko. Zdecydowanie, zdecydowanie bardziej. Plotki o nieziemskiej piękności uczennic Beuxbatons runęły, gdy tylko przybył do Hogwartu. - Niezwykłego? - Roześmiał się cicho, dziękując sobie w duchu, że wyrobił mechanizm obrony przed rumieńcami, które w młodości atakowały znienacka jego policzki. Zmieszał się jednocześnie, że pociągnął temat, zabrzmiało, jakby chciał, żeby zaczęła wymieniać powody, dla których to niby jest niezwykły. A nie był. Postanowił więc natychmiast zmienić temat i uratować siebie z opresji. - Zatem, Angie, uczęszczasz do siódmej klasy?
- A na jakiej pozycji? - Jeżeli już wiedziała, że grał, to chciała też wiedzieć na jakiej pozycji. - Beauxbatons? dziwiła się, czyżby był z Francji? W sumie nazwisko pasowało do tamtego kraju. Skoro on już więcej nie wspominał o tamtym państwie, to postanowiła nie wracać do tego tematu. W końcu gdyby chciał, to sam by coś opowiedział, prawda? - Nie dziwię się! Hogwart chwalą wszyscy. Moja koleżanka opowiadała mi, że we Francji za spóźnienie się na kolacje, w ogóle się nie jadło. Okropieństwo. - Pokiwała głową z ogromną dezaprobatą. - Dziwię się, że nikt nie zgłaszał zażaleń. Gajowy roześmiał się słysząc jej toast. Widocznie rozbawiło go określenie "niezwykły". Już miała się rozwodzić nad tym słowem, gdy on po prostu zmienił temat. Czyżby mu ono pochlebiło? W duszy czuła się z siebie zadowolona. Wcale nie pozwoliła sobie na za dużo, a i tak wszystko działało jak powinno. - Taaak, ostatnia klasa. - Odparła gładko. - Ostatni rok. - Taaa, jasne! Planowała zostać w tym roku, ale to było jeszcze nie pewne. Może się jej odwidzi? - Nie ma żadnych starszych chłopaków, więc trochę jest nudno. - Uniosła spojrzenie w lewy górny róg, by po chwili wróciło na swoje miejsce.
- Obrońcy. - Pokiwał głową, jakby zgadzał się z jedną z własnych myśli. Był dość wysoki, miał szerokie, silne ramiona. I był bardzo zaborczy w stosunku do swoich pętli, nie pozwalając nikomu ich przelecieć zwykłym, podrzędnym kaflem. Uśmiech zaigrał chwilowo na ustach, na upewnienie się, czy to Beauxbatons w istocie, tylko skinął głową. Żeby to wyjaśnić, musiałby opowiedzieć całą życiową historię, a do tego potrzebowałby dużo, naprawdę dużo ognistej whiskey. W każdym razie, wątpliwości co do pochodzenia rozwiewał jego akcent. Był wybitnie londyński, nie trącił wcale francuskim, którym mimo tylu lat spędzonych w tej szkole, nie posługiwał się jakoś biegle. Nie przepadał za nim, a niechęć wykluczała perfekcyjne opanowanie. - OWUTEM-y cię czekają wobec tego! - Obwieścił jej złowieszczo. - Starsi chłopcy? Nauczyciele, z tego co widziałem, są starsi przecież nie dalej jak kilka miesięcy, rzadko który przekracza w ogóle dwudziestkę... zatem chyba nie ma na co narzekać, hum? - Błękit błysnął rozbawieniem.
Sama grała ostatnio, na jednym z treningów, jako obrończyni, ale już pierwszy kafel wpadł jej do bramki. Wolała o tym nie wspominać... w końcu po co? Słuchała go z zainteresowaniem. Zdecydowanie pasował na tą właśnie pozycję, już wyobrażała go sobie młodszego... jak dziewczyny piszczały widząc na obronie i jakie musiał mieć życie w szkole. Chociaż wśród Will? - Obrońca. Mhm, interesująco. Musiałeś mieć wieeeele fanek. - Ścisnęła delikatnie usta. Podniosła szklankę z sokiem do ust, żałując, że to nie jest nic mocniejszego. Może kiedyś, nadejdzie taki czas, że napije się z Morpheusem alkoholu? Jednak domyślała się, że dziś, nawet gdyby była okazja to by na to nie poszedł. Machnęła ręką słysząc o Owutemach. Na razie to ona na mało, których lekcjach się pojawiała, a co dopiero myśleć o tych najważniejszy, w Hogwarcie testach? - No tak, to prawda... Ale to nauczyciele, to już tak inaczej. Gdyby byli pracownikami to już by było co innego, - Miała nadzieję, że ta aluzja nie zabrzmi zbyt dosłownie. - ale zawsze można oko zawiesić. - Zaśmiała się głośno. Sala powoli pustoszała i robiło się ciszej. Która już mogła być godzina? Na pewno późna... no ale cóż. Dla Angie późne godziny były normalnością, więc jakoś nie było jej to mhm... nie na rękę?
Niemal parsknął śmiechem w szklankę soku, słysząc o rzekomych wielu fankach. Dla bezpieczeństwa odstawił sok na blat stołu. - Ależ oczywiście - podjął skromnym tonem. - Nie mogłem spać, zasypywany tonami płatków róż, takie tam dewiacje. W istocie, było kilka(naście) dziewcząt, które uwielbiały Morpheusa, bo był taki zły. Łamał wiecznie wszelkie zakazy, co imponowało niektórym, inne nim gardziły. Dodatkowo, był często flirciarzem, nie mogło się to skończyć inaczej. - Z tobą zapewne jest podobnie, hm? Ale być może to płatki lilii, albo... czegośtam... - urwał, straciwszy wątek i odważył się znów sięgnąć po sok. Co do alkoholu, może kiedyś. On chętnie by rozpijał uczniów, tak! Ale straciłby robotę. I obiecał Cass, że tego nie będzie robił. Roześmiał się gromko, gdy skwitowała w sposób przepięknie dosadny sprawę z nauczycielami. - Nie powinnaś już przypadkiem smacznie spać w dormitorium? - Zainteresował się, również zdawszy sobie sprawę z późnej godziny.
Zauważyła uśmiech, który pojawił się na jego twarzy, po jej wspomnieniu o fanach. Sama zachowała na twarzy całkowitą powagę, no przynajmniej do czasu gdy zaczął opowiadać o tym obsypywaniu płatkami kwiatów. Wtedy uśmiech sam, ponownie, wskoczył jej na twarz. Widocznie nie tylko w Hogwarcie miały miejsce takie akcje! - Taaak, oczywiście, o ile się nie zawali meczu. - Poruszyła szklanką w powietrzu, tak, że jej zawartość niebezpiecznie się o nią obiła. Jej myśli zbiegły ku tej sarnie, którą dziś gajowy niósł. Czyżby to nawiązywało do tej akcji Eleny? Ta dziewczyna była niezwykła... niezwykle głupia. Naprawdę. - Powiedzmy, że mam kłopoty ze snem, heh. Taka będzie wersja oficjalna... - No tak, ta mniej oficjalna to było to, że wstawała dosyć późno, opuszczając pierwsze lekcje, więc jak miało chcieć się jej wieczór spać. - A pan, tfu! A ty nie jesteś zmęczony? -Poprawiła się szybko.
- Dużo tu nieoficjalnych układów, przypadkowych pominięć - mruknął nagle, w dziwnej zadumie. Obserwował ciecz, która kołysała się leniwie wraz z ruchem jej nadgarstka. - Zmęczony? Jakoś nie. Przyzwyczaiłem się do braku snu - uśmiechnął się nieznacznie. Wzrok zawadził o zegarek na ręce. - O cholera! - syknął, kilka innych przekleństw posypało się z ust gajowego. - Wybacz, Angie. Muszę pojawić się w ministerstwie. - Wstał i skłonił się dziewczynie. - Do zobaczenia. Szybkim, sprężystym krokiem opuścił Wielką Salę.
Zaiste dziwnie było słyszeć przekleństwa z ust gajowego. Dziwnie, ale i mhm... przyjemnie? Davis sama była osobą, która nieraz wypowiadał się w sposób nieodpowiedni dziewczynie, chociaż ostatnimi czasy starała się, by te słowa padały wyłącznie w jej głowie. Tak, starała. - Miłego wyjścia. - Dopiła swój sok i odstawiła szklankę na stół Skrzaty w niedługim czasie miały się nią zająć. - Do zobaczenia, Morpheusie. - Dokończyła kładąc nacisk na jego imię. Morpheus. Całkiem przyjemnie było to powiedzieć na głos, bez konsekwencji. W sumie żaden z nauczycieli i pracowników Hogwartu nie był od niej o wiele starszy. No może za wyjątkiem samego dyrektora, on musiał mieć trochę lat na karku. Phersu wyszedł, a ona podniosła się z miejsca. Pomachała w stronę przyjaciół, siedzących przy stole Slytherinu, i odeszła od tego należącego do nauczycieli. Przecież nie będzie tam siedzieć, bez żadnego dorosłego... chociaż... co to było dla niej? Wyszła z pomieszczenia już nie rozglądająć się.
Kiedy szedł do wielkiej sali spokojnie w ręcach w kieszeni z bluzą z kapturem wiedzial ze musi miec szate ale wytłumaczy sie prefektowi lub nauczycielowi. Był na parterze w szkole bylo cicho nawet nie wiedzial co sie dzieje w różnych domach otworzyl wielkie drzwi i opar się o stół Gryfonów. Czekał aż Angie przyjdzie byla od niego prawie sześć lat starsza nucil cos po nosem. - Zapalic? Czy nie zapalic? - i mówił tak w kółko.
Czy ty znasz takie słowo jak interpunkcja? Chyba nie, bo w twoich punkcjach jej brakuje. Chociaż nie, nie brakuje jej. Jej W OGÓLE nie ma. Spójrz na posty innych i staraj się poprawić, a jeśli nie wiesz jak - napisz pw do któregoś z prefektów.
Wychodząc z lochów na górne piętro spojrzała na zegar w Sali Wejściowej. Była już dwudziesta trzecia. Przeklęła głośno, przecież o tej porze miała być już w Wielkiej Sali, na spotkaniu z Krystianem. Przyśpieszyła kroku i wpadła do sali, która była zupełnie pusta. - Czyżby Krys nie przyszedł? - Zapytała sama siebie i wtem go zobaczyła. - Hey. - Pomachała w jego stronę. - Ale ciemno, nie? - No tak, salę oświetlały tylko znikome świeczki, o tej porze nie wolno było kręcić się po zamku.
Był zamyślony, nagle w tej ciemności zobaczył zarys jakiejś postci. To była dziewczyna, nie widział jej tak pewnie, aby stwierdzić jak wygląda. Nagle się do niego odezwała, a on odpowiedział. - Elo. - podeszedł do niej i zapytał się jej. - Wyjdziemy na błonia, czy gdzieś się przejść? - zapytał. Niewiedział, co powiedzieć. Miał ochote na zapalenie i chęć zimnej coli.
I znów to samo: przecinki! O budowie zdań nie wspomnę. Przykładowo: "Był zamyślony, nagle w tej ciemności zobaczył zarys jakiejś postaci. " - czy nie lepiej brzmiałoby - Właśnie rozmyślał nad tym, co mógłby zjeść na śniadanie, kiedy zauważył w oddali zbliżającą się sylwetkę Angie.
Co prawda chłopak był młodszy i niższy od niej, ale zawsze miała do niego słabość. Potrafił wymyślać takie pomysły! Zastanowiła się nad odpowiedzią, która mogłaby mu udzielić. Miała ochotę zapalić, ale nigdy nie proponowała mu tego pierwsza, niby gorszyła ludzi, ale z nim znała się już długo i jakoś nie chciała go "truć". A jak już truł się z własnej woli to była obojętna. - Najpierw się napiję, a potem mogą być błonia. - Podniosła colę ze stołu Gryfonów i wypiła końcówkę napoju prosto z butelki. - Niezła. To idziemy, czy też chcesz się napić?
Nie widział dlaczego ślizgonka się nim interesuje znał ich pare i nie mial z nimi milych wspomnień. Nie lubiły go, chodziaż Willke był jego kumplem. No ale, trzeba każdemu dawać szanse. Kiedy Angie wypiła powiedział. - Nie dzięki. - powiedział krótko i zastanawiał się gdzie z nią pójść i powiedział. - Spoko. To idziemy na błonia. - powiedział spokojnie i zachęcił Angie aby poszła pierwsza drzwiami dziewczyny mają pierszeństwo
Ponownie przecinki, dodatkowo powtórzenia. Kiedy Twoja postać coś mówi, możesz postawić myślnik już w nowej linijce.
:: 
1, 2, 3 ... 20 ... 39 
