Impreza była świetna. Serio. Ilość alkoholu jaką siedemnastolatek przelał sobie do krwi była ogromna. Ciągle był świadomy wszystkiego co robi, potrafił się utrzymać na nogach. Może dlatego, że przepił w swoim życiu całkiem sporo i chociaż na takiego nie wyglądał to lubił imprezy. Po długo trwającym tańcu Denley zabrał swoją towarzyszkę w jakieś odludne miejsce, a takie znaleźć to był normalnie challenge. Wszędzie ludzie. W bimbrowni, kuchni. Wszystko było pozajmowane. To był jakiś cud, że wchodząc do tego pomieszczenia nie zastali nikogo. Było ciemno, przyjemnie. Pozapalane były lampy olejowe oświetlające pobliskie okolice. Uśmiechnął się do niej szeroko i pociągnął ją w stronę jednego stolika. Usiadł pod ścianą o którą się oparł a ją posadził obok siebie. Wyciągnął jeszcze zza pleców butelkę bimbru, żeby czas tutaj spędzony nie był nudny. Nic mocniejszego raczej nie miał. Poza piciem był całkiem grzecznym chłopcem - jak to jego rodzina powiada. Zapach dymu go brzydzi, a narkotyki trzyma z dala od siebie. Pochylił się nieco w jej stronę, obdarowując dziewczynę jednym ze swoich firmowych uśmiechów. - Dobrze mi się z Tobą tańczyło. Nawet jeśli strasznie mnie deptałaś i moje buty przez to ucierpiały. - zażartował, szturchając ją lekko i zaczepiając. To nie było jakieś nachalne zaczepianie. Tylko dźgał w bok i brzuch, nic więcej.

Tak po prawdzie to była pierwsza impreza krukonki, a tak naprawdę nic nie zapowiadało na to że to będzie jej pierwsza impreza. W sumie chciała iść tylko posłuchać jak grają morskie szanty, a tutaj nagle zrobiła się z tego impreza. Oczywiście bardzo jej się podobała, mimo że na początku była dość speszona to później się rozkręciła. Jak na nią to i tak wiele, zatańczyła z nieznajomym. Ba! On nawet wypiła swój pierwszy alkohol z znajomo nie znajomym. Cóż pewnie była wstawiona, bo jak na pierwszy raz wypiła nawet dużo, ale na szczęście trzymała się na własnych nogach (nie licząc tego że podeptała swojego towarzysza) i nie bełkotała, a nawet nie chciało jej się wymiotować !Przez alkohol nawet straciła jakiś wewnętrzny strach i pozwoliła się wyprowadzić z pokładu w jakieś bezludne miejsce, Oliverowi. Klapnęła sobie obok chłopaka i uśmiechnęła się. Spojrzała się na buteleczkę z tym pysznym napojem, ale w sumie chyba miała już dość, jak na razie. Musi odpocząć bo inaczej Oliver będzie musiał ją zanieść do kajuty.
-Przepraszam, ale to przez ten alkohol - Zrobiła smutna minę zbitego pieska. Oczywiście zaraz po tym się uśmiechnęła, a raczej parsknęła śmiechem gdy zaczął ją dźgać w bok. Ma tram straszne łaskotki. -Dziękuje, choć mi pewnie tańczyło się z Tobą lepiej i mam jeszcze całe buty - Uśmiechnęła sie i odgarnęła swoje włosy do tyłu.

Pierwsza impreza, udana impreza. Jeszcze Oliver zaciągnął ją w jakieś przyjemne i ustronne miejsce żeby zrobić sobie mini imprezę poimprezową. Ładnie. Bardzo ładnie. Oboje byli nieco wstawieni, więc bycie w odludnym i pustym miejscu mogło być trochę niebezpieczne. Ale! Ale, ale, ale! Całe szczęście, że Denley był dobrym chłopakiem który nikogo nigdy by nie skrzywdził. Zresztą, nawet w takich momentach kiedy nie myśli trzeźwo nadal potrafi nad sobą panować i jest świadomy wszystkiego. Nigdy też nie przekracza granicy, jeśli druga strona nie zrobi tego pierwsza. To zresztą też im chyba nie groziło, prawda? Lizzy wyglądała na bardzo miłą i niemyślącą o "tych" sprawach. Prócz tego miała śliczne oczy. Było to pierwsze na co zwracał uwagę patrząc na płeć piękną. Azjaci jak i Azjatki mieli ciemne oczy. Bardzo ciemne, często wydawały się wręcz czarne. Bywały momenty w których ubierali soczewki co niezbyt go fascynowało. Wolał naturalne. Dlatego cudzoziemki były naprawdę śliczne. No a jeśli chodzi o zanoszenie do kajuty - nic nie szkodzi, serio. Zaniesie ją jak księżniczkę, byle ta mu powie pierw jaki ma numer kajuty. Przecież w swojej jej nie przechowa. - Nie martw się. To nic takiego. - powiedział z uśmiechem pochylając się lekko w jej stronę. Nawet gdyby nie była pijana i poszłoby jej lepiej, to nie ma znaczenia. I tak dobrze mu się z nią tańczyło. - To nic takiego. - machnął ręką słysząc ten komplement. Znaczy, to był komplement prawda? - Taniec to moja pasja, poza tym nie wypiłem tak dużo, to może dlatego? - zaśmiał się jeszcze znowu ją lekko szturchając w boczek. Potem pogłaskał ją po włosach. Pobawił się przez chwilę kosmykiem. W sumie w tym momencie troszeczkę do siebie pasowali? Jego czerwień i jej róż. - Różowy naprawdę Ci pasuje. - skomplementował.

Pierwsza udana imprezka za ni. To teraz ma drugą imprezkę z siedzącym tutaj Oliverem. Życ nie umierać. Jednak miała dobry pomysł, aby zapisać się na ten rejs. Nie groziło im niebezpieczeństwo ? Oczywiście że nie.. Lizz nie miała głowy myśleć o takich rzeczach. Mimo iż chłopak był przystojny i ten jego filmowy uśmiech, zapierał dech w piersi. Elizie na razie nie wpadł jakiś pomysł do głowy aby skoczyć na chłopaka i zacząć go całować. HALLO, ona go nawet nie znała, za dobrze. Chciała się po prostu zabawić a nie wszystkie imprezy muszą kończyć się tak samo. A nawet jeśli byłaby w takim stanie że jej mózg zaczął by jej podpowiadać różne takie rzeczy. Nawet by się na to nie odważyła. No tak oczy to miała śliczne, jej też się bardzo podobały. W sumie uwielbiała swoje oczy. Jednak nie chciałby aby chłopak zanosił ją do kajuty. Może nie było by w tym nic złego, ale ona straciły by dobre zdanie o sobie. A poza tym bała się że gdy napije się więcej może na niego niechcący zwymiotować, a tego nikt by nie chciał, prawda?
Zalazła sie delikatnymi rumieńcami gdy zbliżył się do niej, no cóż kobiety juz tak mają. A zwłaszcza ona.Oczywiście ze to był komplement.- Oh naprawdę? Tanieć to Twoja pasja -zapytała z ekscytacją w głosie. Zawsze chciała potrafić tańczyć, albo chociaż nie deptać innych stóp ale niestety, to nie jej talent. Trzeba szukać dalej. -Ja chyba na pierwszy raz wypiłam za dużo - Parsknęła i zamknęła oczy i pogładził ją po włosach. Przypomniała jej się, jej mama. Zawsze ją tak głaskała gdy Lizz coś się stało, lub nie mogła zasnąć. Przyjemne uczucie. Uśmiechnęła się smutno i oparła głowę o ścianę za sobą. Możliwe że i dobrze się dograli z tymi kolorami włosów. -Dziękuje -Uśmiechnęła się uroczo, a jej twarz znów zalała się rumieńcami.

Czyli oboje mieli udany wieczór! Nawet jeśli ze sobą tylko tańczyli, to było całkiem przyjemne. Nie mógł zrezygnować z takiej towarzyszki, chciał ją bliżej poznać. Zacieśnić z nią w jakiś sposób relacje nie ważne jak. Jeśli czuła to samo co on w tym momencie do niej, to nie powinno być żadnych problemów. O zakończenie tego przyjemnego wieczoru niech się nie martwi. Jeśli ona będąc upita nie przekroczy granicy to on tym bardziej tego nie zrobi. Dlatego dziewczę może być spokojne. Nic jej się z nim nie stanie, a co dopiero przy nim. A jego uśmiech? Sławny Oliverowy uśmiech który podbił serca nawet pielęgniarką które pomagały przy porodzie. Już wtedy zapadł głęboko w pamięć. W każdym razie! Uśmiechnął się szeroko widząc jej urocze rumieńce. Och, tak.. to była jedna z jego wielu cech. Często przyprawiał o rumieńce, nawet jeśli tego w planach nie miał. Poza tym, były uroczym dodatkiem dla nieśmiałych dziewczyn. W sumie uroczym dodatkiem dla wszystkich dziewczyn. Na dodatek naturalnym. - Tak, taniec to moja pasja odkąd pamiętam. - odpowiedział bawiąc się nogawką. Później tylko zdjął z głowy fullcapa i odłożył go na stolik potrząsając głową, żeby jego grzywka się ułożyła jak powinna. - A tam. Z czasem się przyzwyczaisz. To nie było moja pierwsza impreza, ani nie ostatnia ale na to wyjątkowo dobrze się bawiłem. - kolejny komplement posłany w jej stronę a wraz z nim po raz kolejny uśmiech. W sumie nic dziwnego. Z natury jest taką śmiechliwą osobą. I często złośliwą. Dlatego nazywają go chochlikiem. Później widząc jej minę sam lekko z poważniał. - Coś się stało? - zapytał troskliwie.

Oczywiście że był udany. Oliver może się cieszyć, bo jeśli ktoś zapyta Lizz o jej pierwszą imprezę to na pewno na samą myśl się uśmiechnie, wspominając sobie ten wieczór i Olivera. Elizabeth, oczywiście tez chciała poznać Olivera bardziej. A kto wie może się zaprzyjaźnią ? Elizka potrzebowała kogoś do rozmowy, a za wielu ludzi nie miała. W sumie nie miała nikogo oprócz Aithne. Nie oszukujmy się. Chociaż lepiej mieć jedną przyjaciółkę niż sto i wszystkich nie wartych. Uśmiechnęła się znów w między czasie. Jego uśmiech bym zniewalający, wiec nie ma co się dziwić tym pielęgniarką. Lizza dośc często zalewała się rumieńcami, już nawet nie zwracała sama no to uwagi. Tak często się to u niej dzieje, że zaczęła się przyzwyczajać do tego.-A jaki styl tańca ? -.Zapytała spokojnie, ciągle na niego patrząc.. -Możliwe że kiedyś się przyzwyczaję.Pokiwała głową z uśmiechem. Czyli na tej wyjątkowo się dobrze bawił ?. Możliwe że to przez alkohol, nabrała takiej pewności siebie ale zbliżyła się do niego twarzą i uśmiechnęła się, po czym spojrzała mu z oczy. -Wyjątkowo dobrze ? Bardzo mnie to cieszy, bo mam takie samo zdanie. Mimo ze to moja pierwsza impreza.-Wyszeptała, posłała mu jeszcze uśmiech i wróciła do poprzedniej pozycji. Zamknęła oczy a Oliver gładził ją po włosach, jak kiedyś jej mama. -Nic się nie stało, po prostu mama mi się przypomniała. Zawsze tak mnie głaskała. Miłe uczucie.-Odparła nadal z zamkniętymi oczami i uśmiechnęła się delikatnie. Nie chciała psuć takiego dobrego nastoju, opowiadając o swojej mamie. Po prostu tak jakoś się jej przypomniało i zebrała na opowiadania. Czy Elizka dziś się wypłacze na ramieniu Olivera ? To się zobaczy.

Uśmiech odziedziczył po mamie. Właściwie to oboje są podobni do siebie charakterem, co wyjaśnia dlaczego matka Olivera jest dla niego jak prawdziwa przyjaciółka której zawsze się zwierza. Pewnie gdyby nie wyjechał na ten rejs pewnie pojechałby na wakacje razem z rodziną. Jednak myśl o tym, że miałby spędzić całe wakacje w towarzystwie siostry przyprawiała go o ból głowy, tak więc zdecydował się na ten rejs. Jak widać dobrze zrobił. Poznał kilka nowych osób, z którymi będzie miał różne relacje. Chociaż relacja z Lizzy zapowiadała się na bardzo przyjemną i miłą. - Zaczynałem od baletu jako dziecko, ale z biegiem czasu zacząłem łączyć style ze sobą i tworzyłem coś innego. - czyli jednym słowem odnajduje się w każdym. Troszeczkę się nie spodziewał tego nagłego zbliżenia. Znaczy, troszeczkę. W ogóle się nie spodziewał. Przynajmniej nie z jej strony, w końcu to on był tu osobą która przez zbyt bliski kontakt przyprawiała Lizzy o śliczne rumieńce.. ale to nic. Odwzajemnił jej uśmiech i kontynuował gładzenie jej włosów, skoro tak jej się to podobało. Nawet się lekko przysunął do niej. - Ach. Omma. - powtórzył. Ale zaraz.. zmrużył lekko oczy. Jak to przypomniała? Przechylił lekko głowę i spojrzał w jej śliczne oczy. - Przypomniała? Coś się stało z Twoją mamą? - zapytał. Może pytanie było nie na miejscu. Może te wspomnienie będzie dla niej zbyt bolesne ale jeśli tak będzie.. to przecież jest Tu. Jest tu przy niej i ją pocieszy jeśli będzie trzeba. Marny jest w mówieniu ciepłych słów.. Nie cierpi kłamstw, a mówienie, że będzie dobrze bez żadnej gwarancji to coś jak kłamstwo?

Czyli nie tylko Eliza miała swoją mamę jako przyjaciółkę. Ona gdyby nie zgodziła się na ten rejs, siedziałaby w domu i opłakiwała swojej marne życie. Starałaby się porozmawiać z bratem, siostrą i ojcem. Ale oni pewnie by jej unikali, nawet by nie przejęliby się jej obecnością. Tylko tym jak jej dobrze i umiejętnie unikać. Dlaczego to właśnie trafiło na nią ? Czy ona na prawdę była taka dziwna... -Balet-powtórzyła szeptem i uśmiechnęła się mimowolnie. Balet zawsze kojarzy jej się z dziewczynami. Wie że mężczyźni również w nim tańczą i oczywiście nie miała nic przeciwko. Tylko po prostu zawsze wywoływało to uśmiech na jej twarzy. -To może nauczysz mnie kiedyś tańczyć -Wyszczerzyła się do niego. No cóż jeśli jest tak dobry,, to zawsze może nauczyć dziewczynę jak nie deptać innych. Bo to by jej się przydało.
-Tak przypomniała.- Uśmiechnęła się delikatnie z zamkniętymi oczami. Odprężało ją to, gdy chłopak głaskał ją po włosach. -Umarła na raka, jakiś czas temu. Nawet nie minął rok..- Odchrząknęła delikatnie bo głoś powoli jej się łamał. -Wiesz była moją przyjaciółką, jako jedyna akceptowała mój dar magii. Reszta najbliższej rodziny mnie omija.- Wzruszyła delikatnie ramionami i podciągnęła swoje kolana pod brodę. Nie chciała płakać, i jakoś się od tego powstrzymywała. Chociaż pojedyncze łzy spływały po jej policzku. Nie chciała aby mówił jej że będzie dobrze. Już si tego nasłuchała, po co jej takie kłamstwa nawet w dobrej wierze ?

Tak. Relacje Olivera i jego mamy były naprawdę bliskie. Zawsze mu pomagała ze wszystkimi problemami i go wspierała. Żyje jednak.. chłopak każdy czas z nią spędzony traktuje jak skarb. Gdyby nagle zniknęła.. wątpliwe, żeby to wytrzymał. Jeszcze tak nagle, kiedy by go nie było przy niej i nie mógłby się pożegnać. Może popadłby w bardzo głęboką depresję jak po tym kiedy mnóstwo jego znajomych zginęło podczas pożaru w Salem. Szczęście, że jego młodsza siostra - Lucy była wtedy bezpieczna. Gdyby jej nie upilnował.. Aż strach pomyśleć co by się stało, gdyby jednak..
- Pewnie. Jeśli tego chcesz, to czemu nie. - powiedział z szerokim uśmiechem, czochrając ją lekko po włosach. Nie chciał jej przecież zepsuć fryzury, nawet jeśli się jakoś specjalnie nad nią nie nasiedziała. To był taki zwyczajny, czuły gest, którego nie mógł ominąć.
W jednej chwili zaczął żałować, że zapytał. Żałował, że zapanowała nad nim ciekawość i że zmusił ją do przypomnienia sobie takich bolesnych chwil. Skarcił siebie w myślach, krzywiąc się lekko. Podrapał się po tyle głowy i powoli ją objął.Tak po prostu. Nie mógł powiedzieć nic pocieszającego, bo by ją tylko bardziej zabolało. W takich sytuacjach nie ma mowy, żeby było lepiej. Pomyślał przez chwilę głaszcząc ją czule po włosach. - Musi Ci być ciężko? - zapytał głupio kontynuując głaskanie. Przeszła przez jego głowę myśl, że matkę Lizzy mogłaby mu zastąpić jego matka. Nie, tu nie chodzi o adopcje. Mogli po prostu odwiedzić jego rodziców. Tak po prostu. Z pewnością by ją ciepło przyjęli a jej matka o razu chciałaby się zaprzyjaźnić. W końcu przyjaciele Olivera są jej przyjaciółmi.

Czyli relacje z jego matką, była podobna jak relacja Lizz z jej matką. Wszystko robiły razem, opowiadały sobie o wszystkim. Było świetnie, wręcz wspaniale. Ale jak mówi mugolskie przysłowie "Wszystko dobre co się szybko kończy ". Niestety według Lizz skończyło się to za szybko . Niestety Lizz nie pożegnała sie ze swoją matką. Ona nawet jej się nie przyznała że jest chora...
-Oczywiście że chcę, to zawsze jest jakaś forma rozrywki. Której w moim życiu brak. - Zaśmiała się delikatnie. Oczywiście ze chciałaby aby ja nauczyć. Kto wie może się okaże że ma do tego jakiś dar ? W sumie nie znalazła jeszcze swojej pasji. Kto wie może przez Olivera ją znajdzie ?.
Cóż ludzie z reguły są ciekawi, wiec nie przeszkadzało jej to. Mimo ze był to bolesny temat, musiała się przecież w końcu komuś wygadać. Gdy ją objął, położyła swoją głowę na jego ramię, tak o po przyjacielsku. -Jest mi ciężko nadal, najgorsze jest to że nawet nie dała mi szansy się ze sobą pożegnać. Nawet nie powiedziała że jest chora że umiera.-Zacisnęła swoje powieki mocniej, oraz zacisnęła dłonie na kolanach, które miała pod brodą. -Pewnie byłoby mi łatwiej gdyby, moje rodzeństwo i mój ojciec się mnie nie bali.- Parsknęła słabym śmiechem. Nie chciała się rozkleić bardziej, wieć starała się to obrócić w żart, co jej nie wyszło. Ale to chyba normalne ? Liz nie potrafiła żartować. Śmiać się z żartów tak, ale nie żartować.Oczywiście łzy płynęły wściekle po jej policzkach. -Przepraszam, że tak się rozklejam - Uśmiechnęła się smutno i otwarła soje oczy, poczym otarła łzy.

W tym przypadku wiele Lizzy i Olivera łączyło. Relacje jego z mamą, relacje jej z mamą. W tych czasach nie za wiele osób jest tak bardzo zażyłych ze swoimi rodzicami. Większość z nich się po prostu wstydzi towarzystwa i gdy przyjdzie moment kiedy są ze znajomymi i ich rodzice nagle pojawiają się znikąd to są bardzo nieprzyjemni i ich zbywają. Denley taki nie był. W ogóle nie wstydził się towarzystwa matki a już tym bardziej jej nie zbywał.
Uśmiechnął się szeroko i potarmosił delikatnie jej włosy słysząc jej słowa. Pewnie zarażał by ją dalej swoim wyszczerzem, jednak później stało się bardzo poważnie. Zaczęła płakać. Nosz jasna cholera, Oliver nie potrafił pocieszać ludzi, więc czemu co chwile były sytuacje w których musiał komuś dodawać otuchy? Nadal bez słowa ją głaskał i przytulał. - Rozklej się. Nie lubię kiedy dziewczyna płacze.. jednak dziś zrobię wyjątek. W końcu nie płaczesz z mojego powodu a trzymanie uczuć w sobie nie jest najlepsze. - starał się ją jakoś uspokoić. Nie korzystając też z sytuacji, a chcąc jej zapewnić przez chwilę jakiś azyl.. czy coś w przy czym mogła czuć się dobrze i bezpiecznie w objęciach. Otarł jej łzy i cmoknął w miejsce po którym wcześniej spływała łza. Później tylko obdarował ją delikatnym uśmiechem. Niech się nie martwi i będzie przy nim sobą.

Po prostu większość osób w tych czasach chce być "cool". I nie chcą mieć rodziców obok siebie. Ale co jest "cool" w odpychaniu od siebie najbliższych ? Według Liz nic. Ona kocha swoją matkę i wie ze na pewno jeszcze się kiedyś spotkają. Musi po prostu poczekać jakiś czas, a może odwiedzi ją we snach. Chociaż jej mama zawsze jest przy niej. Zawsze mam ją w sercu i nic ani nikt tego nie zmieni.
Zamknęła oczy i pozwoliła chicho płynąć łzą. Nie chciała robić jakiegoś zamieszana woku siebie. Po prostu tak wyszło. Dobrze że tylko Oliver tutaj siedzi, i nikt więcej. Oparła wygodnie głowę o jego ramię, miała nadzieje że nie będzie mu to przeszkadzać. W końcu chłopak i tak ją już przytula..
-A często dziewczyny płaczą z Twojego powodu ?- Zapytała się próbują zmienić temat i delikatnie się uśmiechnąć. Otwarła oczy i spojrzała się w dal, próbując uspokoić swój oddech i rytm serca. Pierw poczuła jego delikatne palce na swoim policzku, a potem poczuła delikatnie wargi. Od razu się zarumieniła i momentalnie zaczęła mrugać powiekami. No cóż zapewnił jej azyl, przestała się zamartwiać, ale bicie serca które chciała uspokoić, zaczęło łomotać na nowo. Uśmiechnęła się delikatnie i zagryzła wargę. Nawet dobry sposób na zapominanie . -Dziękuje -Wyszeptała cicho i uśmiechnęła się. -Jako jedyny nie powiedziałeś mi że wszystko będzie. -Nie wiadomo czemu nadal szeptała, tak jakoś było jej lepiej. -Wręcz nienawidzę tych słów.