Vicks!

To było rewelacyjne! Wszyscy są z Ciebie dumni

Gratuluję nominacji na Prefekta Naczelnego! Uważam, że ze swoją ambicją i perfekcjonizmem jesteś, droga Victorio, doskonałą kandydatką na to stanowisko. Noś odznakę z dumą i nie trać głowy - i pamiętaj, że z jakimkolwiek problemem, możesz zwrócić się także do mnie.

Ściskam serdecznie,
Perpetua Whitehorn
Opiekunka Hufflepuffu

Panno Brandon!

Pozwolę sobie na początku wyrazić słowa uznania wobec Pani zdolności obserwacyjnych i pamięci. Choć wiem, że jestem jedynie jedną z wielu krnąbrnych dusz w naszym domu, których pilnowanie jest obowiązkiem prefekta, a co dopiero naczelnego(!), czuję się wzruszony tak długim, pełnym pasji listem. Pomyśleć, że to wszystko za sprawą luźno zapiętej koszuli! Właściwie można było zakończyć już po pierwszym akapicie, ale musiałbym skłamać, twierdząc, że nie sprawiało mi przyjemności czytanie dalszych słów. Ileż emocji musiał wywołać w Pani mój widok, aż żałuję, że nie byłem tego świadom. Być może zdołałbym dostrzec coś więcej niż lodowe błyski w tych błękitnych oczach.

Niemniej, pragnę wyrazić żal z powodu przyrównania mojej koszuli do szmaty. Wygląda na to, że nie rozumie Pani tak naprawdę istoty tego kawałka materiału i najwyraźniej próbowała mnie Pani obrazić. Oczywiście, mam nadzieję, że to tylko z mojej strony błędne odczytanie listu, wszak takie działania mogłyby zniszczyć przyjemna atmosferę rozmowy. Wygląda jednak, że nie docenia Pani szmaty, jako takiej, a to błąd! Przypuszczałem, że jako przyszła gospodyni własnego domu, jest Pani zaznajomiona z przedmiotami niezbędnymi, jak serwis do herbaty, czy chociażby szmata. Ten, zdawać by się mogło, niepozorny skrawek materiału, uratował honor niejednej pani domu, a nawet artysty! Choć, oczywiście, można rzucić zwykłe chłoszczyść, ale czym zetrze Pani kurz, gdy różdżka będzie poza zasięgiem? Pani rodzina zajmuje się magicznymi pojazdami, a czy miała Pani okazję widzieć mugolskiego mechanika w trakcie pracy? Czy zwróciła Pani uwagę, w co wyciera on dłonie? W szmatę, dokładnie! Choć tak niedoceniana przez społeczeństwo, jest ona naprawdę ważnym i przydatnym przedmiotem. W przeciwieństwie do mundurka, który jest użyteczny jedynie w trakcie roku szkolnego. Tym samym, Pani przyrównanie mojej koszuli do szmaty, uznam za chwilowe niedopatrzenie i pozwolę na zmianę zdania, a tym samym na ponowną próbę obrażenia mnie, jeśli rzeczywiście taki był Pani zamiar.

Zastanawia mnie Pani tok rozumowania - koszula luźno zapięta a niechlujność. Czy naprawdę dałem Pani więcej powodów, aby tak sądzić? Dlaczego też byłby to tak ogromny problem, gdyby dom Kruka kojarzono z artystycznym zacięciem? Pani Prefekt, myślę, że nie przepada Pani za artystami i zwyczajnie lekceważy ich spojrzenie na świat, nie próbując nawet ubrać ich szaty. Nie jest to postawa, jakiej spodziewałbym się po Pani. Jestem naprawdę rozczarowany. Czy źle założona koszula, wedle sztywnych zasad i reguł, daje prawo do tak surowej oceny? Czyżbym miał się czuć zgnilizną, która zaczyna psuć dojrzałe jabłko? Ranią mnie Pani słowa. Nie sądzę, by można było nazwać mnie ignorantem wedle ogólnych zasad. Czy ten mundurek jest dla Pani aż tak ważnym elementem prezencji? Moim zdaniem należy czasem poluzować guziki ciasno zapiętej koszuli, aby odetchnąć głębiej i poczuć, tak prawdziwie, otaczający nas świat, dostrzec ukryte piękno. Może mogłaby Pani sama tego spróbować? Jeden dzień bez ciasno zawiązanego krawata, z podwiniętymi rękawami. Podjęłaby Pani wyzwanie, czy uznałaby za nie warte uwagi majaczenie artysty…?

Na sam koniec pozwolę sobie jeszcze pogratulować odznaki. Prefekt Naczelny. Jeśli ktokolwiek myślał, że będzie Pani ze zbytnią przesadą podchodzić do zajmowanego stanowiska, z pewnością się nie zawiedzie. Wierzę w Pani misję naprawy wizerunku naszego Domu w oczach pozostałych uczniów. Z ogromną przyjemnością będę obserwował efekty Pani ciężkiej pracy.


Kłaniam się w pas
L. J. Swansea

Brawo prefekcie naczelny! Skoro rok szkolny juz sie zaczal, proponuje uczcic jescze wiecej obowiazkow, ktore na Ciebie spadna! Moze wpadniesz do mnie? W Hogwarcie jest straszny tlok.  

Fillin

Panno Branodon!

Raduje mnie fakt, iż nie jestem w pełni stracony w Pani oczach! Obawiałem się, że sprawa niepoprawnie noszonego mundurka będzie przesłaniać inne moje zalety. Szczęśliwie okazuje się, iż moje zachowanie nie zasługuje w pełni na potępienie. Chwała niech będzie nadpobudliwym wychowankom domu Salazara i Helgi! Swoją drogą, ciekawią mnie pobudki tamtego zdarzenia. Co spowodowało, że zachowali się w tak kontrowersyjny sposób. Rozumiem męską przyjaźń wyrażaną przy pomocy ciosu w szczękę, a im mocniejszy, tym silniejsza więź, jednak chyba nie to było powodem sprzeczki. Czy i Pani jest tego ciekawa? A może zna odpowiedź?
Jeszcze w kwestii mundurka, mogę obiecać Pani próbę pamiętania o odpowiednim stroju, aby nie gorszych młodszych kolegów. Nie jestem jednak w stanie powiedzieć, że nie złamię tej zasady już do końca studiów. Ostatecznie natchnienie to kapryśna kochanka, a gdy wezwie, nie sposób jej się oprzeć, co często skutkuje później krzywą koszulą. Po dłuższym zastanowieniu myślę, że lepiej, abym niczego nie obiecywał względem poprawnego noszenia mundurka. Wydaje mi się jednak, że można na to przymknąć oko, skoro nie przysparzam innych zmartwień. Prawda, Pani Prefekt?

Obawiam się, Panno Brandon, że nie nosząc mundurka i tak jestem łączony z naszym Domem, jak część mojej rodziny. Z przykrością muszę więc powiedzieć, że cokolwiek nie zrobię, będzie się za mną ciągnąć niebieski cień Kruka. Z chęcią jednak sprawdzę, czy rzeczywiście w oczach innych uchodzę za niechlują osobę. Co do samej opinii innych - zależy mi na ocenie moich prac przez wzgląd na ich wygląd i przekaz, nie na moją osobę, więc tak, nie zależy mi na ich opinii tak bardzo, jak najwyraźniej zależy Pani.

Cieszę się, że nie moje słowa nie wywołały w Pani smutku, czy obrazy. Nie taki był ich cel. Pragnąłem jedynie zaznaczyć, że nie należy trzymać się jedynie sztywno przyjętych zasad, a czasem należy wyrwać się z tego więzienia. Cieszy mnie wieść o uśmiechu, choć pełnym politowania. Zawsze to coś więcej niż jedynie lodowate spojrzenie i tworzące wąską linię, zaciśnięte usta, jakimi mnie Pani raczy. Żałuję, że nie było mi dane tego zobaczyć! Pozostaje więc jedynie wierzyć w zapewnienia, iż taki grymas nie wywołał bólu w Pani mięśniach, ani nie nadwyrężył ich. Byłoby przykro, gdyby Pani lodowata postawa w jakiś sposób ucierpiała przez moją... Impertynencję. Ponadto, jeśli mnie nie myli pamięć, Pani dziadek nie był aż tak sztywny, jak Pani, więc podtrzymuję swoje zdanie - powinna Pani odrobinę się rozluźnić. Przecież nie karzę od razu biec w bieliźnie do jeziora! To byłoby zupełnie bezcelowe, a także gorszące młodszych uczniów. Myślałem raczej o ciepłym uśmiechu, zrobieniu czegoś szalonego, jak nie zawiązanie krawatu na zajęcia. Ostatecznie, czyż Zoe nie jest także Brandonem?

   Z wyrazami szacunku
   Larkin J. Swansea
   

Panno Brandon!

Zapewne dotarły do pani wieści w sprawie naszej rodzinnej galerii. Ostatecznie nasze rodziny współpracują ze sobą, więc wątpię, aby to przykre dla nas zdarzenie, nie zostało przez Pani rodzinę niezauważone. Niepokoją mnie jednak słowa, jakie zostały nam pozostawione... Uznano, że jako uprzywilejowani czarodzieje, nie powinniśmy dłużej milczeć i powinniśmy wybrać odpowiednią stronę, że powinniśmy być wrażliwi na problemy społeczne. Może zabrzmię, jak ostatni ignorant, jednak nie potrafiłbym wybrać w tym sporze „odpowiedniej” strony. Nie to jest jednak głównym tematem mojego listu. Chciałbym prosić o ostrożność, przez wzgląd na wspólne interesy. Mam nadzieję, że wasze interesy nie zostały również zaatakowane, bądź zdewastowane przez politycznych fanatyków.

Z ciekawości pozwolę sobie jednak zadać pytanie – a czy Pani należy do którejś partii politycznej?

Z wyrazami szacunku,
Larkin J. Swansea
   

Spotkamy się wkrótce.
Twoja kuzynka (jakbyś o mnie zapomniała) - Saskia